Karl Th. Birgisson, ritstjóri Herðubreiðar og fyrrverandi framkvæmdastjóri Samfylkingarinnar, sakar Hannes Hólmstein Gissurarson, stjórnmálafræðiprófessor í Háskóla Íslands, um kynþáttahyggju og að kynda undir múslimafóbíu, með skrifum sínum á Facebook. Hann segir Hannes gjarnan fara í manninn, í stað málefnanna í rökræðum sínum og spyr hvort Hannes sé jafn ákafur að ræða sín einkamál.
Hafa þeir kumpánar löngum eldað saman grátt silfur, en síðast þráttuðu þeir um Stalín og Eimreiðarhópinn.
Sjá einnig: Hannes sakar Karl um hatursorðræðu:„Aðrir sugu sig á spena skattgreiðenda“
Tilefnið nú er hinsvegar skrif Hannesar í svari við athugasemd Árna Snævarrs, fyrrverandi fréttamanns, sem rekja má til nektarmyndanna í Seðlabankanum. Hannes gagnrýndi skoðun Gunnars Smára Egilssonar, Sósíalistaforingja, er hann líkti Seðlabankamálinu við umræðuna um múslima í Danmörku. Þegar Árni Snævarr blandaði sér í málið með sinni athugasemd, svaraði Hannes með því að ráðast á ættarnafn Árna, og sagði það „snobb“ og „fordild.“
Sjá nánar: Hannes fordæmir ættarnöfn:„Af hverju getur þú ekki verið Íslendingur eins og við hin?“
„Þetta er sígildur Hannes. Hann ræðst undantekningalítið að persónu þeirra sem andmæla honum, sérstaklega um einkahagi þeirra. Pétur Tyrfingsson kallaði þetta kjaftasögustíl af öðru tilefni. Skyldi Hannes vilja ræða sín einkamál af sama ákafa? – Hitt er þó alvarlegra, að Hannes verður ítrekað uppvís að kynþáttahyggju og hann kyndir blygðunarlaust undir múslimafóbíu,“
segir Karl Th. í færslu sinni.
Færslu Karls svarar Hannes á þá leið að um stríðni hefði verið að ræða:
„Þetta átti nú að vera gamansemi hjá mér eða meinlaus stríðni, en sennilega hef ég ofmetið viðmælendur mína! Það er dálítið langt í leiðslunum hjá þeim, svo að það þarf að stafa allt ofan í þá og forðast alla orðaleiki, svo að ekki sé minnst á tvíræðni. Ég er reynslunni ríkari.“
Karl Th. bregst við og segir:
„Leitt að þín annálaða hnyttni og kerskni hafi ekki skilað sér til lesenda. Sumir eru raunar ekki nógu greindir til að skynja hina fíngerðari tegund af kímni. Við hljótum að fyrirgefa þeim.“
