Það var árið 1971 sem sovéskir vísindamenn voru að borða eftir jarðgasi nærri bænum Derweze í miðri Karakum-eyðimörkinni. Undir borpallinum fannst gasfyllt hellakerfi sem hrundi og myndaði stóran gíg.
Til að forðast útstreymi metans var ákveðið að keikja í gasinu þar sem menn bjuggust við því að það tæki aðeins nokkra daga að brenna. Það gerðist hins vegar ekki og hefur gígurinn verið eitt helsta kennileiti Túrkmenistans allar götur síðan og dregið að sér fjölda ferðamanna.
Vísindamenn segja að logarnir í gígnum séu farnir að dofna vegna minnkandi streymis af náttúrulegu gasi. Benda þeir á þeir séu þrisvar sinnum minni en áður og sjáist í raun aðeins í nálægð við gíginn.
Gurbanguly Berdymukhamedov, forseti Túrkmenistans, hefur margoft lýst því yfir að hann vilji að gígnum verði lokað og fundnar verði leiðir til að slökkva eldinn.
Nefndi hann meðal annars að mikið væri í húfi vegna umhverfisáhrifa en ekki síður vegna þess að hægt væri að nota gasið á annan hátt í þágu landsmanna. Hefur vinna við þetta staðið yfir og virðist hún hafa borið árangur, að einhverju leyti að minnsta kosti.
Að minnsta kosti tvær nýjar borholur hafa verið boraðar í kringum gíginn til að fanga gas sem ella myndi leita upp á yfirborðið. Þá hafa eldri gasdælur á svæðinu, sem áður höfðu verið teknar úr notkun, verið endurvirkjaðar og virðist gasstreymið til gígsins hafa dregist verulega saman.
