Science Magazine skýrir frá þessu. Fram kemur að Thorsten Kahnt, taugasérfræðingur við Northwestern læknaskólann í Chicago, hafi reynt að finna út hvort svefnskortur valdi því að fólk finni fyrir löngun í sætindi. Rannsóknarteymi hans fékk 25 heilbrigðar manneskjur til að taka þátt í rannsókninni. Hún fór fram á tveimur nóttum með fjögurra vikna millibili. Þá áttu þátttakendurnir að sofa í annað hvort fjóra eða átta tíma. Eftir fjórar vikur var dæminu snúið við og þeir sem höfðu sofið í fjóra tíma í fyrra skiptið sváfu í átta og öfugt.
Blóðprufur voru teknar úr fólkinu og heilalínurit þegar það vaknaði. Því næst var fólkið sett fyrir fram hlaðborð sem það mátti borða af að vild.
Fólkið, sem svaf of lítið, sagðist ekki vera svengra en hinir þegar það var sett fyrir framan hlaðborðið. Hóparnir borðuðu að jafnaði jafn margar hitaeiningar en þeir svefnlitlu völdu óhollari mat en hinir.
Á grunni tilraunarinnar komust vísindamennirnir að þeirri niðurstöðu að svefnskortur hafi líklega áhrif á löngun fólks í sætan mat.
