Eins og DV greindi frá í gær fagnaði íslenska tæknifrjóvgunarfyrirtækið Livio því í Facebook-færslu að fram hefðu farið 5.000 eggheimtur á vegum fyrirtækisins. Hlaut fyrirtækið mikla gagnrýni fyrir færsluna frá fjölda kvenna, ekki síst í ljósi þess að ekki hafa allar frjósemismeðferðir fyrirtækisins borið árangur, og var færslan að lokum fjarlægð af Facebook-síðu fyrirtæksins.
DV leitaði viðbragða og svara við gagnrýninni hjá Livio og nú hefur skriflegt svar borist frá Snorra Einarssyni yfirlækni fyrirtækisins. Svar Snorra fer hér á eftir í heild sinni:
„Eins og fram hefur komið fögnuðum við því og vöktum athygli á því á samfélagsmiðlum að við gerðum okkar fimmþúsundustu meðferð í vikunni. Við fjarlægðum þessa færslu fljótlega þegar okkur varð ljóst af viðbrögðunum að það væru einstaklingar sem fannst þetta særandi.
Þrátt fyrir að flestum takist að eignast sitt langþráða barn með aðstoð tæknifrjóvgana þá er það því miður ekki þannig að hægt sé að tryggja öllum þungun eða barn. Við erum mjög stolt af þeim góða árangri sem meðferðir á deildinni okkar skila og tekur sárt að sjá ummæli sem gefa í skyn að við séum ósanngjörn í verðlagningu okkar eða, það sem verra er, jafnvel sökuð um græðgi. Rekstur tæknifrjóvgunardeildar er mjög kostnaðarsamur. Þetta er hátækni heilbrigðisþjónusta sem krefst hámenntaðs og reynslumikils starfsfólks, hátæknibúnaðar og sérútbúins húsnæðis. Þar að auki þurfum við að bjóða upp gott aðgengi og stuttan biðtíma þar sem hækkandi aldur og bið eru óhagstæð fyrir frjósemina. Meðferðir okkar eru verðlagðar með það í huga að standa undir ofangreindu og viðhalda og bæta okkar góða meðferðarárangur. Miðað við önnur lönd í Evrópu er verð á meðferðum á Íslandi undir meðallagi og það er markmið okkar að halda því þannig.
Þegar við höldum uppá að hafa framkvæmt 5000 meðferðir fjallar það að sjálfsögðu um svo miklu meira en bara ”meðferðir”. Það fjallar um umhyggju okkar gagnvart yfir 4000 skjólstæðingum sem hafa leitað til okkar eftir aðstoð við að uppfylla drauma sína. Það fjallar líka um þá miklu vinnu og líf og sál sem starfsfólk okkar leggur í að sinna skjólstæðingunum, ekki síst þegar meðferðirnar ganga ekki sem skyldi.
Við skiljum og erum svo sannarlega meðvituð um sorgina og sársaukann við það að takast ekki að eignast barn. Við hittum á hverjum degi skjólstæðinga sem af ólíkum ástæðum berjast af öllum krafti við að verða foreldrar. Við berjumst með þeim alla daga og gleðjumst jafn innilega þegar vel gengur eins og við syrgjum þegar brekkan er brött.“
