„Ég upplifði það að missa pabba minn 21 árs gömul. Alltaf, við hvert neikvætt svar, þá koma yfir mig sömu sorgarviðbrögð, þung ábreiða af sorg. „Af hverju fæ ég ekki barn? Af hverju verð ég ekki ólétt? Af hverju fáum við ekki að vera foreldrar? Hver er að stjórna þessu? Hvað er að?“ segir ung kona, Edda Þöll Hauksdóttir sem hefur ásamt sambýlismanni sínum reynt að eignast barn í bráðum fjögur ár.

Í samtali við Landann á RÚV nú á dögunum lýsir Eva Þöll því þannig að barneignir hafi verið rökrétt skref hjá henni og sambýlismanni hennar Haraldi, en þau voru þá nýbúin að festa kaup á íbúð og búin að koma sér ágætlega fyrir í lífinu. Ekkert gekk hins vegar að verða ófrísk og kveðst Eva hafa verið orðin talsvert stressuð , og óþreyjufull,eftir að þau höfðu reynt í rúmlega tvö ár.

„Þá voru það náttúrulega öll góðu ráðin: „Slappiði bara af,“ og „Þetta kemur,“ og „Ekki hugsa svona mikið um þetta.“ Maður náttúrlega fékk þetta á heilann. Maður hugsaði ekki um annað,“ segir hún. Parið gekkst undir tvær smásjárfrjóvganir í fyrra, og segir Edda þau hafa bundið miklar vonir við að þær frjóvganir myndu heppnast og þau myndu loksins eignast langþráð barn. Sú var ekki raunin.

„Það var rosalegt áfall. Ég fer djúpt niður í þunglyndi og kvíða. Jólin voru að koma og ég hafði engan áhuga á þeim. Þetta voru ömurlegustu jól sem ég hafði nokkru sinni upplifað.“

Parið gekkst á ný undir meðferð þar sem settir voru upp fósturvísar, en án árangurs. Þau eru nú aftur komin á byrjunareit að sögn Eddu. Hún segir barnleysið vera viðkvæmt umræðuefni, og að það sé allt annað en auðvelt að horfa á konur í kringum sig, annað hvort ófrískar eða gangandi um barnavagna. Þá sé erfitt að samgleðjast öðrum.

„Við erum á þessum aldri þar sem allir eru að koma með börn og þetta er bara umræðuefnið: „lífið loksins byrjaði þegar við eignuðumst barnið okkar.“ Þetta er svo viðkvæmt umræðuefni og bara erfitt að heyra þetta.“

Íslenska ríkið býður ekki upp á þjónustu fyrir þau pör sem þurfa á aðstoð að halda við að eignast börn, og í raun er aðeins ein einkarekin stofa á Íslandi sem aðstoðar þau pör, IVF-klíníkin. Þar kostar hver tæknifrjóvgunarmeðferð um hálfa miljón, en ekki er óalgengt að pör þurfi að gangast undir margar meðferðir áður en árangur næst. Edda og Haraldur hafa því þurft að leggja fram miklar fjárhæðir í von um að láta drauminn um barn rætast.

„En samt er það ótrúlega auðvelt að stinga kortinu í posann og borga hálfa milljón af því að vonin er alltaf sú: „Þetta kemur, þetta kemur. Ég bara trúi því, og ég geng á því; þetta skal takast.“