Listamaðurinn Hafsteinn Þór Guðjónsson hefur glatt ófáa landsmenn síðustu vikur með dansfélaga sínum, Sophie Louise Webb. Tvíeykið var nýlega valið í hóp þeirra sem komust áfram í annarri seríu Allir geta dansað, þar sem listamenn keppast um stóra titilinn og sigurbikarinn. Tíu pör taka þátt og stendur eitt par eftir sem sigurvegari í lok janúar á næsta ári.
Hafsteinn, sem þekktur er af flestum sem tónlistarmaðurinn og plötusnúðurinn Haffi Haff, hefur lítið verið í sviðsljósinu undanfarin ár, en mikið bar á honum í fjölmiðlum í nokkur ár eftir að hann tók þátt í undankeppni Eurovision með Wiggle Wiggle Song. Í samtali við DV tjáir Haffi sig meðal annars um ástina, týndu árin, mikil tímamót, átakanleg veikindi, drifkraftinn og nýju plötuna sem hefur verið í vinnslu svo árum skiptir.
Lengi hefur Hafsteinn verið kenndur við ýmsa titla; tónlistarmaður, framleiðandi, hönnuður, tískuráðgjafi og ekki síst danshöfundur, en hann hefur marga fjöruna sopið þegar kemur að þeirri listgrein. Svo dæmi séu nefnd tekur hann reglulega samkvæmisdans með eldri borgurum á föstudögum á Hrafnistu. Nýlega hefur hann þó þurft að leggja þá tómstundaiðju á hilluna um tíma vegna dansæfinga fyrir beina útsendingu.
Hafsteinn lýsir aðkomu sinni að sjónvarpsþáttunum Allir geta dansað sem stressandi, spennandi en fyrst og fremst sem draumi líkri og meira krefjandi í smáatriðum dansspora en hann er vanur. Hann gæti heldur ekki verið ánægðari með dansfélaga sinn, Sophie Louise, sem hann segir mikla hvatningu í lífinu þessa dagana. Hafsteinn segir undanfarnar vikur hafa verið taumlausa keyrslu í tengslum við æfingar og tökur á þættinum en þetta hefur ekki stoppað hann frá því að taka að sér fleiri verkefni í miðri ös.
Hafsteinn segir að þetta sé fylgihlutur þess að gera miklar kröfur til sjálfs sín og ef viðkomandi slekkur ekki reglulega á líkama sínum, mun líkaminn sjá um að gera það fyrir hann – gjarnan á versta tíma.
Magaverkir í beinni
„Ég er þannig að ég er mjög harður á sjálfan mig. Ég vil alltaf standa mig vel til að búa til gott „sjó“. Ef maður stendur sig ekki glæsilega eiga skilaboðin í dansinum til að týnast. Eins mikið og fólk meinar vel þegar það hrósar manni rétt á undan framkomu á sviði og segir að maður eigi eftir að negla þetta, eða „Þú ert bestur“, þá hefur það öfug áhrif á mig.
Það segir mér að mér muni mistakast, því ef ég er bestur þá þarf ekki nema eitt feilspor og þá er ég ekki lengur bestur. Ég vil frekar heyra að ég sé slæmur og þá mun ég reyna að gera betur,“ segir Hafsteinn og bætir við að hann hafi ekki verið nógu ánægður með frammistöðu sína í annarri viku keppninnar. Hann líkir sjálfum sér við soðið spagettí, þótt hann sé umfram allt sáttur við að hafa komist áfram.
„Fyrsta vikan gekk fullkomlega. Það var algjör guðsgjöf. Þótt við gerðum kannski ekki allt fullkomið samkvæmt sumum reglubókum, þá gat þetta ekki gengið betur í mínum huga. Önnur vikan var aftur á móti allt annað en fullkomin. Ég var líkamlega og andlega kominn í þrot,“ segir Hafsteinn og heldur áfram.
„Í annarri vikunni hrundi líkaminn. Ég setti svo mikla pressu á sjálfan mig, að vilja standa mig virkilega vel þessar vikur. Æfingar voru afar strembnar og ofan á það fékk ég mjög slæmar fréttir um einstakling sem er mér nákominn og síðar meir matareitrun, ofan á önnur verkefni sem ég gat ekki sagt nei við. Nokkrum dögum fyrir tökur var líkami minn gjörsamlega búinn. Ég skuldaði honum svefn og maginn var kominn í rugl.“
Hafsteinn segist sem betur fer hafa náð sér aftur á strik þegar kom að aðalkvöldinu, þótt litlu hafi munað í ljósi þess að hann var kastandi upp og svefnvana kvöldið áður. „Sýningin verður alltaf að halda áfram, eins og sagt er, og ég vissi að þetta myndi allt ganga upp á endanum,“ segir hann. „Helsti vandi minn þetta kvöld var sá að ég þurfti svo mikið að prumpa á meðan ég var í beinni útsendingu. Ég gerði mitt besta til að hugsa um aðra hluti en þarna fann ég að maginn var eitthvað að stríða mér.“
Að sögn Hafsteins snýst mergur málsins um það að standa sig vel fyrir dansfélaga sinn. „Þessi keppni snýst um að hafa gaman. Ég dýrka Sophie og mig langar að gera hana stolta og vera henni besti dansfélagi sem ég get verið,“ segir Hafsteinn.
„Ég elskaði hann of mikið“
Tónlistarmaðurinn og dansarinn segist vera ákaflega ánægður með tímasetningu danskeppninnar. Tímarnir hafa verið krefjandi hjá Hafsteini síðastliðin misseri, meðal annars vegna erfiðra sambandsslita og kveið hann um tíma fyrir að eyða jólunum einhleypur. Í sex og hálft ár var Hafsteinn í sambandi með landslagsarkitekt að nafni Julian. Þeir voru lengi í fjarsambandi og stóð til að þeir rugluðu saman reytum í Seattle. Hafsteinn segist hafa verið kominn með annan fótinn inn í hjúskapinn þegar sambandið slitnaði. Hafsteinn tjáir sig um þetta viðkvæma mál og segir að heilt yfir hafi þeim Julian ekki ætlað að vera saman.
„Ég hef oft séð það gerast, þegar fólk gefur upp hluta af sjálfu sér fyrir aðra. Mig langaði að sjá hann ganga langt og sinna sínu vel. Ég vildi ekki að hann aðlagaði sitt líf að mínu, en með tímanum leið mér eins og ég hefði ekki lengur fengið að vera ég. Mér leið eins og stöðugt væri verið að dæma mig,“ segir Hafsteinn og kemur með tvö sambandsráð.
„Þegar þér líður eins og hinn einstaklingurinn meti þig ekki eins og þú ert, skaltu forða þér strax. Þú verður að treysta eðlishvöt þinni. Ég vissi það fyrir meira en ári að þetta samband væri ekki að ganga, en ég neitaði að sleppa takinu. Ég elskaði hann of mikið. Ég hélt áfram að hlaupa með hausinn beint að veggnum áður en ég áttaði mig á því að þetta var ekki að ganga. Það sem ég lærði af þessu var að missa ekki sjónar á sjálfum mér og ég ráðlegg fólki að fórna aldrei sínum markmiðum eða gefa drauma sína upp á bátinn fyrir aðra,“ segir Hafsteinn.
„Og ráð mín til þeirra sem hyggjast hætta með einhverjum eru þessi: ef þú ætlar að slíta sambandi við einhvern, vertu viss um að það snúist um þig og þínar forsendur, en ekki hinn einstaklinginn. Reyndu að lyfta hinum einstaklingnum upp, án þess að detta í einhver tóm hrós. Þú þarft að fara varlega með tilfinningar manneskjunnar, því þú ert hvort sem er að rústa þeim.“
Hafsteinn segist ekki sjá fram á að hann íhugi langtímasamband á næstunni, jafnvel endanlega. „Ég veit ekki einu sinni hvað mér finnst um sambönd lengur. Hvað þýðir það yfirhöfuð að vera ástfanginn? Þarf það að eiga eingöngu við um rómantík?“ spyr hann. „Ég er í öðruvísi sambandi þessa dagana, sem er við sjálfan mig. En fyrir utan það hef ég heilmikla ást til að gefa, hvort sem það er fjölskyldu minni, foreldrum eða vinum mínum. Ástin er alls staðar í lífi mínu.“
Samfélagsmiðlar eru fíkniefni
Listamaðurinn segist oft vera spurður hvers vegna hann sé ekki virkur á samfélagsmiðlum og svar hans er einfalt og skýrt: „Hver hefur tíma í svoleiðis? Þegar hasarinn minnkar hjá mér vil ég helst bara slökkva á símanum mínum og fara að sofa.
Hann segir áreiti símans í nútímaöld vera slíkt að stök skilaboð geti rústað sálinni hvenær sem er. „Ég fæ ekki þessa þörf fyrir að deila myndum af kaffibolla, sjálfum mér glöðum eða vinahittingi. Því miður búum við á þannig tíma að allt snýst um „líkendafjölda“. Síminn þinn og samfélagsmiðlar eru fíkniefni. „Líkendatölur“ gefa fólki endorfín og það kemur þessi stöðuga þörf fyrir að kíkja á símann, meira að segja í miðjum samræðum við annað fólk. Þessi hegðun er alls staðar og hún hræðir mig,“ segir hann.
„Ég á mér sjálfur sögu af fíkniefnavanda og ég skammast mín ekkert fyrir að játa það. Þótt símafíknin sé meira huglæg en hefðbundin eiturlyfjafíkn meira bundin við líkamann, þá er leiðin út ekkert ósvipuð. Það er erfitt að sleppa þessum hlutum, því margt af þessu er einfaldlega grafið í rútínu fólks. Það er hægt að brjótast út úr þessum vítahring. Það er erfitt, en tilfinningin er ólýsanleg þegar þú tekur sjálfur stjórn á eigin lífi í stað þess að vera háður lífi annarra, eða efnum.
Með símanum okkar og neysluhyggju almennt kemur upp þorsti í sálarró en við verðum aldrei almennilega nærð, sama hvað við kaupum, sama hvað við kíkjum oft á símana. Þetta er þorsti sem aldrei er hægt að svala. Við leitum endalaust að hugarró, með hinu og þessu, á meðan þetta blasir allt við fyrir framan okkur. Við eigum ekki að leita að tilgangi í gegnum aðra eða hluti. Við eigum að leita að lausnum út frá okkur sjálfum.
Eitt „like“ á ekki roð í þá tilfinningu að finna fyrir ást frá barni, eða heimsókn til ömmu og afa, bara almenn bein samskipti við fólk sem þér er annt um. Við þurfum að losa okkur frá hvaða fíkn sem virkar sem hemill á okkur og viðurkenna að það sé vandamál.“
„Stóri G“ og leitin að sálinni
Að sögn Hafsteins hefur samband þeirra Julians verið fíkn líkust enda skilgreinir listamaðurinn sig sem mikinn ástarfíkil á þeim tíma og sérstaklega undir lokin. Þegar Hafsteinn fór að þrá tilbreytingu, meiri rútínu og stöðugleika í lífið í kjölfar sambandsslitanna tók við nýr áhugi sem hann gat ómögulega séð fyrir.
„Það má segja að ég hafi skipt út fíkninni fyrir ást mína á Jesú Kristi og Guði, eða „Stóra G“ eins og ég kalla hann. Þetta er besta fíkniefni sem til er,“ segir Hafsteinn og rekur kveikiþráðinn til Seattle. Þar átti hann vinkonu, 76 ára gamla, sem bjó í sama húsi og hann og hann annaðist mikið. Til að leiða hugann frá sambandsslitunum þáði Hafsteinn boð hennar um að koma með henni í messu. Áður en langt um leið var Hafsteinn orðinn dolfallinn og nú gengur hann til kirkju á hverjum sunnudegi, undantekningarlaust.
„Þegar ég fer í kirkju og ljósið skín inn um gluggann á rétta augnablikinu, beint í augun á þér, og presturinn syngur, kemur tilfinning sem er erfitt að lýsa. Hún er svo gefandi og yndisleg. Í messu upplifi ég sál mína gífurlega frjálsa og mér tekst að sleppa takinu á öllu sem angrar mig. Það skiptir engu hvort maður trúi hinu eða þessu. Þetta snýst um að skyggnast inn í eigin sál,“ segir Hafsteinn.
Hann segir Hallgrímskirkju hafa átt sérstakan sess í hjarta hans undanfarna mánuði, en þess má geta að Hafsteinn fékk boð á dögunum um að vera messuþjónn í þeirri kirkju. Hann varð himinlifandi við að fá þetta boð og segir það vera gífurlegan heiður, en sunnudagurinn 15. desember markar fyrsta skiptið þar sem hann fær að taka þátt í athöfn í Hallgrímskirkju. Vonandi verður það hin fyrsta af mörgum, segir hann.
En hvað er Guð, eða Stóri G?
„Ég hef ekki hugmynd, en ég veit að Guð er allt saman, hann er aflið sem býr í okkur öllum. Hvað sem hann er, þá sigrast hann á mínu myrkri stöðugt. Myrkrið er nefnilega ekkert í samanburði við það hversu dásamlegt og dýrmætt líf þitt er,“ segir Hafsteinn.
Hafði áhrif á tónlistina
„Það eru stórkostleg forréttindi og heiður að kynna sér þær upplýsingar sem Jesús Kristur hafði um Guð, og hvaða tilgangur það er sem okkur fólkinu er ætlaður, hvers vegna við erum hér. Þetta snýst ekki um að vera samkynhneigður, svartur, hvítur, uppi, niðri, ríkur, fátækur, búandi hér eða þar. Þvert á móti geturðu verið afar auðugur sem fátæk manneskja, en þá svo lengi sem þú ert frjáls í sálinni og meðtekur alla þá umhyggju og fegurð sem er í kringum þig. Ég myndi vilja gefa allt sem ég á ef það þýddi að ég gæti hugsað vel um aðra.“
Hafsteinn hefur ekki setið auðum höndum þegar kemur að tónlist. Síðastliðin ár hefur hann unnið stíft að glænýrri plötu. Ekki er enn vitað hvenær platan kemur út en á henni verður samansafn ýmissa verka sem tónlistarmaðurinn hefur unnið að síðan 2012. Hann segir ást sína á Guði hafa haft taumlaus áhrif á lagasmíðar hans að undanförnu, jafnvel ómeðvitað.
„Ég hlusta reglulega eftir skilaboðum eða merkjum sem berast til mín á ýmsa vegu, sem ég álít vera Guð að tala við mig. Ég veit líka fyrir víst að Guð sér um mig. Þegar ég hrundi niður um daginn, þá vissi ég að það yrði í lagi með mig. En ég lifi mínu lífi þannig núna að ég hlusta á orð Guðs en fylgi braut Jesú Krists,“ segir Hafsteinn og tekur fram að fólk sem lifir einungis fyrir sig sjálft, án þess að gefa nokkuð til baka, sé hluti af vandamáli heimsins um þessar mundir
„Sá sem ekki hefur þekkingu á sjálfum sér, öðlast enga þekkingu. En sá sem þekkir sjálfan sig hefur vakið hjá sér skilning um dýpri merkingu allra hluta.“
