Ég hef stundum velt því fyrir mér hvort talið um Nýja norðrið helgist ekki af því hvernig menn lesa á landakort. Landakort einkennnast af línum, lengdarbaugum og breiddarbaugum. En þessar línur er eu ekki til í rauninni, þær eru einfaldlega mælieiningar sem eru settar á kortin.

Við erum á ákveðnu svæði norðlægrar breiddar – það eru lönd eins og Rússland og Kanada líka. Þótt þessi lönd muni njóta einhverra auðæfa sem kunna að leynast í norðrinu er fátt sem bendir til þess að þetta hafi sérstök áhrif á okkur.

Það sem við þurfum helst að kaupa frá útlöndum er að finna sunnar í veröldinni. Það er einkum matvæli, vélar og tækjabúnaður og eldneyti. Á móti flytjum við út fisk sem er eftirsóttur sunnar í löndum.

Þótt til dæmis yrði farið að dæla upp olíu við Grænland færi það varla að hafa mikil áhrif á okkur – við munum áfram kaupa olíu á verði sem er ákveðið allt annars staðar í heiminum.

Samskipti þjóða fara nefnilega ekki eftir lengdar- eða breiddarbaugum – þau eru zikk zakk, út og suður.

Breytingarnar fyrir Ísland munu líklega aðallega felast í siglingaleiðum sem opnast og gætu þýtt aukna umferð í hafinu í kringum okkur. Þar eru bæði tækifæri og hættur. Ef slíkar siglingar ná sér verulega á strik munum við ábyggilega ekki hafa bolmagn til að hafa nauðsynlegt eftirlit með þeim – en um leið er hugsanlegt að einhverjar tekjur falli til vegna skipa sem nýta hafnaraðstöðu á Íslandi.