Ég spáði vitlaust – sagði að Ólafur Ragnar myndi ekki fara fram aftur. Ókei, Ólafur hefur alltaf verið óútreiknanlegur. Meiri sérfræðingar í honum en ég spáðu því að hann myndi fara fram.

Menn eiga lengi eftir að deila um hvort þetta var plott hjá honum, að tefja svona lengi að gefa þetta upp.

Nú stöndum við frammi fyrir þeirri staðreynd að alvöru framboð hefur aldrei komið á móti sitjandi forseta, ekki í næstum 68 ára sögu lýðveldisins.

Þau framboð sem hafa verið á móti forsetum hafa verið vegna þess að einhver vildi vekja athygli á sér eða einhverjum málstað – það var aldrei möguleiki á að þau gætu ógnað forsetanum.

Ný spyr maður hvort þetta breytist að þessu sinni.

Til að fella Ólaf Ragnar úr embætti þarf ekki bara góðan frambjóðanda, heldur líka fjármagn og öflugan hóp stuðningsmanna.

Það er spurning hvort einhver þeirra sem hafa verið nefndir til sögunnar vilji gefa sig í þetta – sigurmöguleikarnir eru hugsanlega litlir og það hefur aldrei þótt gott að hafa það á bakinu á Íslandi að vera tapari.

Þegar svo við bætist að hver sem hættir sér út á opinberan vettvang á Íslandi á von á skelfing vondu umtali, ja, þá er spurning hvort nokkurn langi?

(Það hefur verið talað illa um Ólaf Ragnar síðan löngu fyrir 1970, svo kannski er hann ónæmur?)