„Neysluskrímslið bærir á sér, sársvangt og illa fyrir kallað, en skelfur þó af barnslegri eftirvæntingu. Í desember skal stiginn trylltur dans og látið dólgslega. Moll, netbúllur, utanlandsferðir. Einkunnarorð dagsins eru: kaupa, kaupa, kaupa.“
Svona hefjast bakþankar Telmu Tómasson, fréttakonu á Stöð 2, í Fréttablaðinu í dag. Þar vekur Telma Íslendinga til umhugsunar um þá gegndarlausu neysluhyggju sem tröllríður öllu vikurnar fyrir jólin. Í greininni hvetur hún fólk til að huga að þeim sem minna mega sín, þá sem ekki eru jafn heppnir og aðrir.
„Í hvítmálaða, kassalaga einbýlinu í útjaðri höfuðborgar gera hjónin sig klár. Enn er steypulykt í nýbyggðu húsinu sem blandast angan af glæsilegu kremlituðu leðursófasetti á miðju stofugólfi. Börnin þrjú eru komin í útiföt. Blíbb heyrist í fjarstýringu, bíll fer í gang og purrar ánægjulega fyrir utan. Bankareikningur er bólginn af seðlum eða svo segir sagan. Maðurinn blikkar sína konu, allt er eins og það á að vera. Svartur fössari tekinn með trompi, allir aðrir fössarar reyndar líka. Innilega fullnægður af ástaratlotum neyslugyðjunnar lokar hann augunum, dregur andann djúpt.“
„Hugsar þú áður en neysluskrímslið gleypir aurana þína fyrir jólin?“
Telma segir svo frá stöðu mála í hinum heimshlutanum, í ótilgreindu landi fjarri Íslandi og varpar ljósi á stöðu ungrar fátækrar stúlku.
„Á nákvæmlega sama augnabliki lítur fátæka stúlkan upp. Hrollur fer um hana þrátt fyrir hitasvækjuna. Það er eins og hún hafi heyrt nautnalegt andvarp mannsins í kalda landinu. Skrítið, því hún er óralangt í burtu, höf, fjöll og álfur skilja þau að,“ segir Telma sem bætir við að smávaxinn líkaminn sé skítugur, alsettur örum og hárið í óreiðu.
„Hún er þreytt, svo þreytt. Nálægt bugun áræðir hún að líta á verkstjórann grimma, endar dagurinn einhvern tíma? Hann sér til hennar og reiðir til höggs. Áfram rogast sú stutta með þungar byrðar, saumakonur hamast, fataleppar skulu kláraðir fyrir kaupæði á norðurhjara, fóðra þarf jólagrís hinna velmegandi. 152 milljónir barna eru hnepptar í þrælkunarvinnu. Hnátan er ein af þeim,“ segir Telma og bætir við að litla stúlkan sé fimm ára.
Greinina endar Telma svo á þessum orðum:
„Hugsar þú áður en neysluskrímslið gleypir aurana þína fyrir jólin? Við berum ábyrgð. Á svo mörgu.“
