Bjarni gerir þar landsleik Íslands og Ísraels á morgun að umtalsefni en um er að ræða fyrst leik íslenska karlalandsliðsins í körfubolta á Eurobasket.
Ísland og keppir í D-riðli sem fram fer í Katowice í Póllandi. Í riðlinum, auk Íslands og Ísraels, eru lið Frakklands, Póllands, Belgíu og Slóveníu.
Bjarni segir í grein sinni að íþróttir móti fólk til góðs og í sálgæslustarfi sínu hafi hann margséð hvernig reynt íþróttafólk byggir árangur sinn stig af stigi. Íþróttalífið í landinu sé mál okkar allra og þegar landsliði er teflt fram á alþjóðlegu móti taki þjóðarsálin undir þjóðsönginn svo jafnvel blika tár á hvarmi.
„Íþróttagreinar eru margar en íþróttin er ein. Innbyrðis erum við ólík en þjóðin er ein. Því er það ekkert einkamál hvar og hvenær við teflum fram okkar landsliðum,“ segir Bjarni.
Hann rifjar upp að þegar kvennalandslið í handbolta lék við Ísraela í aprílbyrjun hafi verið mikill samhljómur meðal landsmanna í þá veru að þátttakan væri siðferðilega vafasöm.
„Landsliðskonur fundu sína leið til að andæfa og sýna stuðning við Palestínu með því að halda fyrir merki ísraelsks innheimtufyrirtækis á treyjum sínum við hópmyndatöku. Nú, að áliðnu sumri, þegar alheimur veit að Ísraelsk stjórnvöld meina það sem þau hafa sagt allan tímann, að þau hyggist ryðja íbúum Gaza burt af landakortinu, þá leikur íslenskt landslið við Ísraela undir ærandi þögn,“ segir hann.
„Það að við skulum senda landslið í körfuknattleik til að leika við Ísraelsmenn rétt á meðan þeir keppast við að útrýma Gazabúum er skelfileg siðferðisleg uppgjöf. Fyrirhugaður leikur er í raun félagspólitísk staðfesting á því að þjóðarmorð sé ásættanlegt eftir allt saman,“ segir Bjarni og endar grein sína á þessum orðum:
„Í þessu máli og öðrum viðlíka sem upp munu koma þarf þjóðin að taka afstöðu í samvinnu við ÍSÍ. Afstöðuleysi okkar í hádeginu á morgun er gargandi þriggja stiga þögn.“
