Landsréttur hefur staðfest dóm Héraðsdóms Reykjavíkur sem sýknaði íslenska ríkið af kröfu ónefnds einstaklings sem krafðist um 90 milljón króna í skaða- og miskabætur. Hafði viðkomandi verið rekinn úr starfi hjá ríkinu vegna lélegrar frammistöðu.
Ekki kemur fram í dómi Landsréttar hjá hvaða ríkisstofnun eða ríkisfyrirtæki viðkomandi vann.
Um málavexti segir í dómnum að einstaklingurinn hafi tekið til starfa árið 2017 fyrst með starfstitilinn verkefnastjóri en titli hans var breytt í sérfræðingur 2021. Fljótlega eftir það fór að bera á slælegri frammistöðu sérfræðingsins og vísaði ríkið í því samhengi til tölvupósta á milli hans og stjórnenda á hinum ónefndar vinnustað í janúar 2022. Í framhaldi af því var haldinn fundur með sérfræðingnum þar sem því var komið til skila að það væri mat stjórnenda og samstarfsfólks að hann væri ekki að sinna starfi sínu með fullnægjandi hætti, væri hægur og sinnti ekki verkefnum eins vel og ætlast væri til.
Á fundinum voru nefndar þrjár ábendingar frá samtarfsfólki um ófullnægjandi frammistöðu hans.
Í júní 2022 barst kvörtun frá viðskiptavini vegna verkefnis sem sérfræðingurinn hafði umsjón með frá janúar sama ár. Í þrígang áréttuðu stjórnendur við sérfræðinginn að hann yrði að sinna verkefninu betur en í ágúst 2022 lagði viðskiptavinurinn fram aðra kvörtun vegna sérfræðingsins.
Viku eftir að síðari kvörtunin var lögð fram var sérfræðingnum tilkynnt að til stæði að veita honum áminningu fyrir vanrækslu og ófullnægjandi árangur í starfi. Sérfræðingnum var boðið að veita andmæli sem hann gerði. Í andmælunum viðurkenndi sérfræðingurinn að verkefnið hefði dregist og frammistaða hans hvorki verið til fyrirmyndar né eftirbreytni og baðst velvirðingar á seinagangi. Vísaði hann til þess að um undantekningartilvik hefði verið að ræða en ekki hefðbundin vinnubrögð af hans hálfu.
Áminningin var síðan veitt með formlegum hætti af forstjóra viðkomandi stofnunar eða ríkisfyrirtækis í kjölfarið á andmælunum.
Í desember 2022 barst hins vegar þriðja kvörtunin í þetta sinn frá öðrum viðskiptavini vegna annars verkefnis sem sérfræðingurinn hafði umsjón með. Var kvartað yfir slakri þjónustu og ítrekuðum mistökum af hans hálfu. Tveir aðrir starfsmenn könnuðu í kjölfarið hvort frammistaða sérfræðingsins væri eins ámælisverð og kvörtunin hljóðaði upp á. Þeirra niðurstaða var að svo væri.
Í janúar 2023 var sérfræðingnum tilkynnt að til stæði að segja honum upp störfum. Var honum afhent bréf þar sem kom meðal annars fram að í kjölfar áminningarinnar í ágúst 2022 hefði forstjórinn rætt við sérfræðinginn og áréttað að vinnuframlag hans væri ekki nægilegt og hann yrði að bæta úr því. Það hefði hann hins vegar ekki gert og því væri ekki annað í stöðunni en að segja honum upp störfum. Það var síðan gert með formlegum hætti í lok janúar 2023.
Í stefnu sinni á hendur ríkinu vildi sérfæðingurinn meðal annars meina að áminningin hafi aðeins snúist um eitt verkefni en það væri ekki fullnægjandi tilefni til áminningar. Uppsögnin hefði hins vegar snúist um önnur verkefni og gæti því ekki byggt á undangenginni áminningu og væri þar með ólögmæt.
Landsréttur segir hins vegar í niðurstöðu sinni að forstöðumenn hjá ríkinu hafi nokkurt svigrúm til að meta hvort starfsmaður hafi sýnt af sér vanrækslu, óvandvirkni og vankunnáttu í starfi, þegar komi að því að áminna viðkomandi eða segja honum upp.
Landsréttur segir það óumdeilt að frammistaða sérfæðingsins í því verkefni sem varð tilefni áminningarinnar hafi verið ófullnægjandi. Það hafi sérfæðingurinn sjálfur viðurkennt. Tölvupóstar frá viðskiptavininum sem kvartaði staðfesti lélega frammistöðu hans. Ákvörðunin um að segja honum upp hafi því verið málefnaleg og í samræmi við ákvæði laga. Engu breyti þótt áminningin og uppsögnin hafi ekki lotið að sama verkefninu, í báðum tilvikum hafi málið snúist um ófullnægjandi frammistöðu í starfi.
Vildi rétturinn einnig meina að gætt hafi verið að andmælarétti sérfræðingsins á öllum stigum málsins. Hann hafi einnig haft aðgang að öllum gögnum málsins, gagnstætt því sem hann hafi haldið fram.
Dómur héraðsdóms var því staðfestur og hinn brottrekni ríkisstarfsmaður fær því engar bætur.
Dóm Landsréttar er hægt að nálgast hér.
