Helena flutti heim til Íslands frá Berlín í fyrra eftir um fimm ára dvöl. Flutningurinn markaði ákveðin tímamót í lífi hennar. Þá var hún nýkomin úr fimm ára sambandi þar sem hún var beitt andlegu ofbeldi. Helena hefur alla tíð verið sjálfsörugg með sterkt bakland og datt aldrei í hug að hún gæti lent í þessum aðstæðum. En það er einmitt ástæðan fyrir því að hún ákvað að stíga fram og segja sögu sína í Fókus, viðtalsþætti DV. Hún vill vekja athygli á einkennum andlegs ofbeldis og vonandi hjálpa einhverjum í sömu stöðu.
Í spilaranum hér að neðan ræðir Helena um taugaáfallið sem hún fékk og hversu erfitt það getur verið fyrir þolendur að fara. Þáttinn í heild sinni má horfa á hér.Einnig er hægt að hlusta á Spotify.
Í þættinum ræðir Helena um sambandið, ofbeldið og lífið eftir að því lauk. Lesa má nánar um það hér og hér.
„Allt sem kom náttúrulega til mín, náttúruleg viðbrögð, það var skammað mig fyrir þau. Það var í raun og veru sagt við mig að þetta væru ekki rétt viðbrögð og að ég væri ekki að vera skilningsrík, eða væri að búa eitthvað til. Það var rosa mikil gaslýsing í mjög langan tíma og það bara ruglar í manni. Maður hættir að vita hvað er raunveruleikinn,“ segir Helena.
„Ég fékk taugaáfall því ég skildi ekki hver raunveruleikinn minn var. Þegar maður er þannig þá er mjög erfitt að koma sér út úr einhverju svona líka.“
Helena var áfram í sambandinu eftir taugaáfallið. „Fólk er alltaf: „Af hverju fara stelpur ekki úr svona samböndum? Af hverju fara þær ekki bara? Ég myndi aldrei láta koma svona fram við mig nokkurn tímann.“ Það er málið, fólk reynir oft að fara aftur og aftur og aftur úr svona samböndum.“
Það tekur að meðaltali þolendur ofbeldis í nánu sambandi sjö til átta skipti að fara alveg.
„Manneskjan kann á alla takka, kann að segja allt til þess að kveikja í smá samkennd eða rugla í manni. Minna mann á af hverju maður er með manneskjunni, maður vill alltaf sjá það besta í fólki […] Ég vil ekki trúa að ég sé búin að eyða stórum part úr lífi mínu með manneskju sem er ekki góð, að ég hafi ekki séð það. Þannig það er of sárt til þess að samþykkja, heilinn manns er alltaf að reyna að vernda mann. Þess vegna höndlar maður oft að vera í mjög erfiðum aðstæðum.“
Helena segir að það sé ekki eins auðvelt og fólk heldur að yfirgefa ofbeldissamband.
„Ég sé það núna, ég sé allt með allt öðrum augum. Bara vó, ég ætla aldrei að segja svona aftur. Ég ætla aldrei að láta eins og manneskja sé ekki sterk af því að hún er í ofbeldissambandi eða hefur ekki komið sér úr því, eða það tók rosa langan tíma.“
Helena ræðir þetta tímabil nánar í spilaranum hér að ofan. Brotið er hluti af nýjasta þætti af Fókus sem má horfa á í heild sinni hér eða hlusta á Spotify.
Fylgdu Helenu á Instagram og TikTok.
Á SjúkÁst.is kemur fram: Andlegt ofbeldi felur í sér hótanir, niðurlægingu, óvelkomið og yfirþyrmandi eftirlit svo sem með endalausum skilaboðum, auðmýkingu, ógnun, einangrun og/eða ofsóknum.
Andlegt ofbeldi getur birst á til dæmis eftirfarandi máta:
Þolendur geta leitað sér hjálpar og alltaf er betra að segja einhverjum frá og fá hjálp. Ef þú vilt fá aðstoð getur þú haft samband við Bjarkarhlíð í Reykjavík eða Bjarmahlíð á Akureyri sem sérhæfa sig í stuðningi fyrir fullorðin sem hafa orðið fyrir einhvers konar ofbeldi. Það skiptir engu máli hve langt er síðan ofbeldið átti sér stað. Börn og fullorðin geta alltaf talað við einhvern hjá 1717 (hjálparsíma Rauða krossins) eða haft samband við 112 gegnum síma eða netspjall.
