

Það er ekki ofsögum sagt að Gunnar Bender er einn helsti veiðiáhugamaður þjóðarinnar. Veiðin er líf hans og yndi enda hefur hann meira og minna verið við árbakkann, með einhverjum hætti, í hálfa öld. Hann hefur gefið út bækur um laxveiðar, skrifað fjölda greina, framleitt sjónvarpsþætti um veiðar, ritstýrt Sportveiðiblaðinu og haldið úti vefsíðu um sportveiðar. Árið 2020 gaf hann síðan út barnabókina Um langan veg og nú hefur hann fylgt verkinu eftir með sinni annarri barnabók um veiði, sem ber heitið Veiðivinir. Með honum á stöng, eða öllu heldur penna, við að landa verkinu er Guðni Björnsson.
Í samtali við DV segir Gunnar ástæðuna einfalda. Hann segir skorta efni fyrir börn til að vekja áhuga þeirra á veiði og hann og Guðni hafi gjarnan vilja bæta úr því. Ekki sé vanþörf á því á tímum þar sem börn halda sig sífellt meira innandyra við tölvuskjái.

Þá brennur Gunnar einnig fyrir því að stuðla að endurnýjun í hópi veiðiáhugamanna hérlendis. Hann hafi áhyggjur af því að sú endurnýjun gangi og hægt og sífellt færri börn og ungmenni fái að njóta þess að sitja við bakka áa og vatna, nú eða við bryggjusporð, og bíða eftir því að fiskur bíti á.
Í bókinni Veiðivnir, sem er ríkulega myndskreytt, er fjallað um vinina Pál og Bjarna sem eru miklir áhugamenn um veiði. Í stuttu máli þá þeir að nurla sér saman peningum til þess að kaupa sér veiðistangir og verja svo sumrinu í rækta áhugamálið og gefa skjánum frí.