Skúli Sigurðsson, rithöfundur og lögfræðingur, kom með látum inn í bókmenntaheiminn með frumraun sinni, Stóra bróður, árið 2022. Bókin hlaut Blóðdropann, Íslensku glæpasagnaverðlaunin og var tilnefnd til Storytel-verðlaunanna sem besta glæpasagan og Glerlykilsins.
Maðurinn frá São Paulo, sem kom út ári síðar, var einnig tilnefnd til Blóðdropans. Sjónvarpsþáttaröð byggð á Stóra bróður er í vinnslu og báðar bækurnar hafa verið seldar til útgefenda í Svíþjóð og Finnlandi. Slóð sporðdrekans kom út árið 2023 og styttist nú í fjórðu bók Skúla, sem er sjálfstætt framhald af Stóra bróður.
Skúli starfaði sem blaðamaður á Morgunblaðinu árin 2008 til 2011 samhliða lögfræðináminu. Hann lagði stund á alþjóðalög og mannréttindi í Kosta Ríka og starfaði fyrir Sameinuðu þjóðirnar í Jórdaníu.
Skúli er lesandi DV.
Ég er að byrja á Hyldýpi eftir Kára Valtýsson, hún lofar góðu. Mjög krassandi.
Síðasta bók sem ég las er fjórða bókin mín sem kemur út í haust, eða lokauppkastið að henni. Ég held að hún sleppi.
Nei, það held ég ekki.
Ég les mest á kvöldin og fyrir svefninn og það er þá á sófanum eða uppi í rúmi en mér finnst ekkert verra að lesa á kaffihúsum eða garðbekkjum. Hljóðbækur get ég hlustað á hvar og hvenær sem er. Ætli besti tíminn til að lesa sé ekki þegar mig langar til þess.
Sálmurinn um blómið er sú bók sem ég man eftir að hafi verið lesin fyrir mig mjög snemma en ég er ekki viss um að hún hafi verið sú fyrsta. Hvað ég las fyrst sjálfur veit ég ekki en það var áreiðanlega ekki Þórbergur.
Ekki sem mér dettur í hug. Ætli ég sé ekki nokkuð þolinmóður hvað þetta varðar.
Í rauninni ekki, ég les bækur sjaldan oftar en einu sinni þótt ég gluggi stundum í valda kafla.
Ég get ekki sagt það en ég held mikið upp á Raymond Chandler, Ian Fleming, Chuck Palahniuk, Alistair McLean og Hergé og sæki í þá í mínum eigin skrifum.
Líklega er það Frelsið eftir John Stuart Mill, hún víkkaði sjóndeildarhringinn verulega þegar ég las hana í heimspekilegum forpjallsvísindum í háskólanum. Og kannski Glæpur og refsing, hún sýndi mér að hábókmenntir þurfa ekki endilega að vera leiðinlegar. Ég var í menntó og vissi ekki betur.
Ég held að allir Íslendingar verði að lesa Sjálfstætt fólk, hún gefur svo naska innsýn í íslenska þjóðarsál, útskýrir af hverju við erum svona. Ég mæli alltaf með henni við útlendinga, svo þeir skilji eitthvað í okkur.