Út er komin bókin Jóna – atkvæði og ambögur eftir Jón Ingvar Jónsson, sem lést langt fyrir aldur fram árið 2022. Vinur hans og skólabróðir, Simon Jón Jóhannsson, hafði með ritstjórnina að gera og hann segir svo um skáldið: „Jón Ingvar lék sér alla tíð með orð, var hnyttinn og hafði gaman af því að fara hárfínt yfir strikið. Hann lét sér fátt óviðkomandi og alls staðar er stutt í dillandi húmor og galgopahátt í kveðskap hans.“
Grípum niður í bókina og hefjum leikinn á sjálfslýsingu höfundarins:
Ég hef alveg afleit gen,
enda fól og glanni,
rætinn, þver og illgjarn en
annars gull af manni.
Fólk er nafn sem fær að vara
fáein ár og deyr.
Ég er sjálfur jafnvel bara
Jón og ekkert meir.
Það vex á mér vömbin og spikið,
svo varla mér líst nú á blikið.
Vömbin út tútnar
til vinstri og þrútnar
svo helvíti hratt og svo mikið.
Áður helst minn hróður jók
hárið þykkt og mikið.
Drottinn gaf og drottinn tók,
drottinn fór yfir strikið.
Það er ekki hægt að húka
heilan dag við tölvuskjá.
Maður þarf að míga, kúka
matast, hvílast, sofa hjá.
ekki hafa aðra guði.
Herrans nafn við hégóm leggja.
heilagan samt halda skyldir.
ætíð skaltu heiðra hjónin.
annars líf má aldrei taka.
fráleitt máttu framhjá taka.
ekki hnupla af því neinu.
og líka heldur engan annan.
þó að kosti meira en millu.
í frú hans áttu ekki að pæla.
Um aðrar grannans eignir skaltu ekki hugsa.
Það gildir jafnt um asna og uxa.
Niðurlag:
Elskurík þið yfir börnum ykkar vakið
og heilum vagni heim nú akið.
Þetta er bara lítið brot af snilldarkveðskap Jóns Ingvars í bókinni Jónu sem Bókaútgáfan Hólar gefur út.
