„Haltu áfram að tala við ástvin þó að hann sé búinn að gefa upp öndina,“ er meðal ráðlegginga sem sérfræðingar gefa þegar fólk stendur í þeim sporum að ástvinir liggja banaleguna. Ástæðan er sú að heyrnin er sögð vera síðasta skynfærið sem hættir að virka og því getur það verið sefandi tilhugsun að ástvinurinn fái síðustu orð þín með sér inn í sumarlandið.

Þetta er erfitt hlutskipti að kveðja sína nánustu en það er því miður  eitthvað sem nánast allir þurfa að ganga í gegnum á lífsleiðinni. Algengt er að fólk verði óöruggt og stressað og fyllist jafnvel eftirsjá yfir því hvernig stundin þróaðist sem er auðvitað afar sorglegt.

Daily Mail tók saman stutta umfjöllun um málefnið en í henni kemur fram að ráðleggingar þeirra sem starfa á líknardeildum sé að hafa skilaboðin stutt og einföld á kveðjustundinni.

„Segðu „ég elska þig“, „takk fyrir all“ eða „það verður í lagi með mig“,“ eru ráðleggingar frá hjúkrunarfræðingi sem starfar á líknadeild á bandarísku sjúkrahúsi. Séu erfið mál en óleyst þá getur það fólki liðið betur með það að biðjast afsökunar á hverju framferði eða tjá viðkomandi að honum sé fyrirgefið sé það tilbúið til þess.

Þá sé gott að taka sér góðan tíma í að kveðja og ekki veigra sér við að sýna tilfinningar. Mikilvægast er að vera til staðar, gera allt umhverfið sem þægilegast fyrir þann sem liggur banaleguna. Orð eru stundum óþörf og stundum er hlý snerting í þögninni allt sem þarf.

Sömuleiðis eftir kveðjustundinni ætti fólk að íhuga hvort að það vilji yfirgefa herbergið áður en starfsfólk spítala fer að sinna störfum sínum við að fjarlægja lík hins látna. Það er ekkert endilega notaleg minning að fylgjast með því.