Frétt DV um helgina um meintan gullfund við nýtt hraun í Meradölum vakti talsverða athygli og hefur ábendingum rignt inn á ritstjórn síðan, ekki síst með þeirri kenningu að um sé að ræða brædda trúlofunarhringi sem nýgift þýsk hjón, Julija og Michael Domaschk, hentu inn í eldhafið til að tákna eilífa ást sína og órjúfanleg tengsl við náttúruöflin.
Eins og kom fram í fyrri frétt DV var það eldfjallafræðingurinn Dr.Evgenia Ilyinskaya, sem fann hina gylltu útfellingu í nýmynduðu hrauninu þegar hún var við vinnu sína að safna sýnum af gasi og svifryki við gosstöðvarnar til að greina málma og snefilefni. Þegar Evgenia, sem er dósent við Háskólann í Leeds, var kominn til síns heima á Bretlandseyjum fór hún að rannsaka sýnið og fékk meðal annars steindasérfræðing, með sérhæfingu í gulli, til að meta gripinn.
Sá komst að þeirri niðurstöðu að ekki væri um gyllta málningu að ræða, sem Evgenia taldi líklegt, né gat steindafræðingurinn útilokað að um raunverulegt gull væri að ræða, sem eðli málsins samkvæmt er nokkuð spennandi. Til að gera það þyrfti að skoða sýnið í öreindasmásjá og nú er beðið eftir því að slíkt tæki losna ytra til þess að leggja mat á fyrirbrigðið.
Víkur þá sögunni af þýsku hjónunum en DV hefur fengið ófáar ábendingar um tæplega mánaðargamla frétt úr smiðju blaðamanns Vísis, Bjarka Sigurðssonar, þar sem greint er frá því að Julija og Michael Domaschk, hafi heimsótt gosstöðvarnar í sumar og hent trúlofunarhringjum sínum í logandi hraunið. Fréttin vakti mikla athygli og voru glöggir lesendur beggja miðla því fljótir að tengja punktana saman.
Forsagan er sú parið, sem eru miklir Íslandsvinir og áhugafólk um náttúruhamfarir, hafi trúlofað sig við gosstöðvarnar við Fagradalsfjall í fyrra og síðan ákveðið að gifta sig einnig á Íslandi ári síðar. Draumur þeirra var að halda giftingarathöfn sína við tilkomumikið eldgos en þar sem allt var með kyrrum kjörum á Reykjanesi um það leyti var ákveðið að athöfnin færi fram við Skógafoss á Suðurlandi. Sólarhring síðar, eftir velheppnaða athöfn, hafi gosið hafist í Meradölum og hin nýbökuðu hjón voru með fyrstu gestum til að heimsækja gosstöðvarnar. Þeim fannst tilviljun svo mögnuð að þau ákváðu, eins og áður segir, að henda trúlofunarhringjum sínum inn í eldhafið og gera þar með samband sitt að eilífum hluta af náttúrunni sem þau dýrka og dá.
Sú kenning, um að Evgenia hefði fundið hina bræddu trúlofunarhringa, eða að minnsta kosti annan þeirra, var of skemmtilegt til að taka ekki málið lengra og því sendi blaðamaður fyrirspurn á Juliju til þess að fá úr málinu skorið. Julija tók fyrirspurninni fagnandi en gerði síðan tilgátuna að engu með eftirfarandi athugasemd. „Hringarnir voru úr silfri“.
Þar með var sú góða kenning um ábyrgð þýsku hjóninna og er því hér með kyrfilega komið til skila til lesenda. Ekki er þó hægt að útiloka að aðrir elskendur hafi hent gullhringjum í eldgosið og er póstur ritstjórnar opinn fyrir slíkum ábendingu.
Þá vakti það einnig eftirtekt ritstjórnar að fjölmargar athugasemdir bárust um að þarna væru leifar hrings Saurons komnar en ekki var reynt að hafa samband við Fróða né Sám við vinnslu fréttarinnar.
Nú er því rétt að bíða eftir niðurstöðum öreindasmásjáarinnar og mun DV fylgjast vel með hverjar lyktir málsins verða.
