Fréttablaðið skýrir frá þessu í dag. Fram kemur að Bjarni hafi gert út jöklaferðir frá skálanum síðustu tvo áratugi en striti nú við að rífa skálann og flytja brakið niður á láglendi. Þetta verður hann að gera samkvæmt dómi Landsréttar en að baki eru um fimm ára deilur og málarekstur við landeigendur á svæðinu.
„Þessi skáli var ekki byggður með það í huga að vera færður síðar. Það er alveg á hreinu.“
Hefur Fréttablaðið eftir Bjarna. Fram kemur að í miðjum deilum um leiguverð og leigusamning Bjarna við landeigandann hafi komið fram að verulegur vafi leiki á um eignarhald leigusalans á landinu sem skálinn stendur á.
„Þegar menn byggðu skálann árið 1991 og tóku landið á leigu var það af einhverjum ástæðum gert í gegnum prestinn á Kálfafellsstöðum.“
Er haft eftir Bjarna. Um 25 ára leigusamning var að ræða og var leigan 72 þúsund krónur á ári. Leigjendur höfðu síðan forleigurétt á lóðinni þegar leigutíminn rann út. Í millitíðinni keypti fyrirtæki Bjarna, Ís og ævintýri, skálann og leiguréttinn af upprunalegum leigjanda árið 2001. Á þeim tíma var ríkið eigandi jarðarinnar en þjóðkirkjan eignaðist hana árið 2014 vegna samnings við ríkið.
Þjóðkirkjan seldi jörðina og hefur Bjarni átt í deilum við kaupandann sem rekur sjálfur ferðaþjónustufyrirtæki. Vegna ákvæðis um forleigurétt bauð nýi landeigandinn Bjarna að framlengja samninginn um hluta landsins fyrir þrjár milljónir króna á ári. Bjarni vildi ekki taka því og endaði málið fyrir dómstólum.
Landsréttur dæmdi að Bjarni skyldi rífa skálann þrátt fyrir að óvissa hefði komið upp um hvort meintur landeigandi eigi jörðina í raun og veru. Líkur eru taldar á að landið tilheyri aðliggjandi jörð sem Bjarni á.
Landamerkjamál er nú rekið fyrir Héraðsdómi Austurlands en Landsréttur hafnaði beiðni um að bíða með úrlausn málsins þar til niðurstaða í landamerkjamálinu liggur fyrir. Bjarni er því að vinna að niðurrifi skálans í samræmi við dóm Landsréttar.
