Maður á áttræðisaldri var í morgun sýknaður í Héraðsdómi Reykjaness af ákæru um að hafa tvívegis brotið gróflega kynferðislega gegn barnabarni sínu, barnungri stúlku, hverrar aldur er afmáður úr dómi og ákæru.
Ákært var vegna tveggja atvika, annað átti sér stað árið 2015 og hitt árið 2019. Fyrra atvikið var sagt hafa gerst á heimili mannsins og síðari eiginkonu hans. Barnabarnið var þá í gistingu hjá þeim og þegar konan þurfti að bregða sér frá var hann sagður hafa níðst á barninu er það lá uppi í rúmi. Hann hafi þá stungið fingri í leggöng hennar og getnaðarlimi sínum í endaþarm hennar.
Síðara atvikið átti sér stað á heimili stúlkunnar við mjög sérstakar aðstæður, aðfaranótt 31. desember árið 2019. Fjölskylda barnsins hafði þá lent í bílslysi og lágu móður stúlkunnar, sambýlismaður hennar og systkin á sjúkrahúsi en stúlkan og bróðir hennar sluppu ómeidd. Afinn og eiginkona hans gættu þá systkinanna á heimili barnanna. Afinn var sagður hafa brotið gegn stúlkunni þetta kvöld. Hann var sagður hafa þuklað á líkama stúlkunnar, brjóstum hennar og kynfærum innanklæða, lagst ofan á stúlkuna og sett getnaðarlim sinn í leggöng hennar á meðan hann hélt höndum hennar föstum þannig að hún komst ekki undan.
Stúlkan greindi systur sinni – og skömmu síðar móður og vinkonu sinni – frá meintum brotum afans árið 2022. Málið var í kjölfar þess tilkynnt til barnaverndar og síðan kært til lögreglu. Systir stúlkunnar greindi frá því í yfirheyrslum og síðan fyrir dómi að brotaþoli hefði greint sér frá þremur brotum afa síns gegn sér. Eitt þeirra hefði verið framið um borð í bát í eigu afans en þar átti hann að hafa sýnt henni klámefni og brotið gegn henni með öðrum hætti. Brotaþoli neitaði þessu hins vegar og sagði þennan framburð systur sinnar stafa af misskilningi. Dómari taldi hins vegar þetta atriði rýra mjög framburð systranna í heild enda væri þessi framburður systurinnar beinlínis rangur.
Afinn, sem neitaði staðfastlega sök, þótti vera staðfastur og trúverðugur í framburði sínum. Einnig kom fram varðandi atvikið árið 2015 að eiginkona hans neitaði því að hafa farið burtu á heimilinu kvöldið sem hann átti að hafa brotið gegn stúlkunni. Voru þau samhljóma um að hann hefði ekki verið einn með stúlkunni þetta kvöld.
Einnig veikti það málatilbúnað ákæruvaldsins að vitni staðhæfðu að gistingar stúlkunnar hefðu lagst af með öllu í kjölfar atviksins 2015 en önnur gögn leiddu í ljós að gistingarnar höfðu haldið áfram fram til ársins 2017.
Það þótti einnig rýra framburð stúlkunnar að hún gat ekki munað hvort hún hefði fundið til sársauka eftir að afinn hafði farið inn í leggöng hennar og endaþarm með fingri og getnaðarlim.
Sálfræðingur í Barnahúsi greindi stúlkuna með áfallastreituröskun. Taldi hann það ástand hennar eingöngu geta stafað samskiptum stúlkunnar við afa sinn og ljóst væri að eitthvað mikið hefði gerst í samskiptum þeirra. Hins vegar lauk stúlkan ekki meðferð í Barnahjúsi og taldi dómari það rýra mjög framburð sálfræðingsins.
Ákæruvaldið lagði fram gögn úr skilaboðaspjalli stúlkunnar og móður hennar frá kvöldinu sem síðara brotið átti að hafa áttt sér stað en móðirin lá þá á sjúkrahúsi. Dómari var ekki sammála því að þau gögn bentu til sektar mannsins en þar talar stúlkan um að afi sér „leiðinlegur“ og að hún vilji ekki vera hjá honum en nefnir ekkert sem bendir til kynferðisbrota.
Heildstætt mat dómara var að sekt mannsins væri ekki sönnuð og var hann sýknaður af kröfum ákæruvaldsins. Bótakröfu sem lögð var fram fyrir hönd stúlkunnar var vísað frá dómi.
Dóminn má lesa hér.
