Hvað dettur svöngum manni helst í hug þegar hann rekur augun í lítinn söluskála hjá bensínstöð við hraðbraut? Væntanlega að þar megi fá sér samloku eða pylsu, hugsanlega brasaðan hamborgara? Við erum stödd á Kópavogsbraut 115, það er nóg bensín á bílnum, en ökumaður og farþegi eru með tóman maga og er farið að hungra í góðan hádegisverð.
Þegar betur er að gáð sést að litli söluskálinn er ósköp snotur í útliti og það eru borð og bekkir úti á planinu sem nýtast vel á góðviðrisdögum. Þegar inn er komið blasir við eitthvað allt annað en sjoppufæði: hlaðborð af dýrindismat.
Þetta var á þriðjudegi og í borðinu voru þrír aðalréttir: Grillaður kjúklingur, mexíkóskt lasagna og þorskur í hvítlauksmarineringu. Í borðinu er síðan viðeigandi og girnilegt meðlæti á borð við franskar kartöflur, sætkartöflur, hýðiskartöflur, gott úrval af grænmeti, sósur og margt fleira.
Annar hinna svöngu förumanna hélt sig við kjúkling og franskar og lofsamaði vel heppnaða kryddun á fuglinum. Hinn fékk sér sitt lítið af hverju, þorski, lasagna, kjúklingi og alls konar meðlæti. Allt saman var ótrúlega bragðgott og jafnvel betra en maturinn hennar mömmu þó ég myndi aldrei segja henni frá því.
Hádegisverður af þessu tagi kostar aðeins 1.990 krónur sem er eins og verð á hamborgaramáltíð í ódýrari kantinum. Þegar litið er yfir matseðil vikunnar sem birtur er með áberandi hætti á vegg til hliðar við hlaðborðið má sjá að það eru girnilegar steikur á boðstólum dag eftir dag: purusteik, kótelettur, lambalæri og alls kyns aðrar kræsingar.
Hvers vegna hefur enginn sagt mér frá þessum stað? Þetta hlýtur að vera best geymda leyndarmálið í Kópavogi og þó víðar væri leitað.
