Tvær íslenskar stúlkur á unglingsaldri voru hætt komnar á strönd nærri Alicante á Spáni á laugardag. Voru þær fastar í sogi en tveir brettamenn komu þeim til bjargar, sem og allir viðstaddir á ströndinni sem mynduðu mannlega keðju til að stöðva sogið.
Stúlkurnar voru í knattspyrnuferð með íþróttaliðinu Tindastól. Þjálfarateymið og foreldrar eru í losti vegna skorti á merkingum, björgunartækjum og framkomu spænsku lögreglunnar.
„Það voru engin merki þarna, engir björgunarhringir, ekki neitt,“ segir Þórunn Elfa Einarsdóttir Ævarsdóttir, móðir annarrar stúlkunnar sem lenti í háskanum á Playa de la Zenia ströndinni sunnan við bæinn Torrevieja nærri borginni Alicante á laugardag.
Dóttir hennar er ný orðin sextán ára gömul og æfir knattspyrnu með meistaraflokki Tindastóls. Liðið var á knattspyrnumóti á svæðinu en allur hópurinn eyddi laugardeginum á ströndinni.
Þrjár stúlkurnar fóru aðeins út í sjóinn, ekkert mjög langt, nálægt klettum. Ein af þeim syndi fljótlega til baka. Þegar önnur stúlkan ætlaði til baka tók hún eftir að dóttir Þórunnar var í vanda. Hún synti aftur út til hennar en þá voru þær báðar fastar.
Það myndaðist mikið sog, straumurinn þyngdist og öldurnar hækkuðu sífellt. Þær urðu fljótlega mjög hræddar og byrjuðu að orga á hjálp.
„Það voru tveir lögreglumenn sem stóðu þarna og horfðu á en gerðu ekki neitt,“ segir Þórunn. Það voru ekki lögreglumennirnir sem komu stúlkunum til bjargar heldur tveir spænskir menn sem voru á brettum úti í sjónum.
„Hún var búin að öskra úr sér lungun þegar þeir uður varir við þær,“ segir Þórunn og ítrekar að þær voru ekkert langt úti í sjónum, í göngufæri frá ströndinni. En aðstæðurnar voru hræðilegar.
Brettamennirnir náðu að koma að stúlkunum og koma þeim upp á brettin til sín. Þegar þeir ætluðu að synda í land lentu þeir líka í vandræðum vegna sogsins.
Loks var gripið til þess ráðs að kalla alla til sem voru á ströndinni til þess að mynda mannlega keðju út í sjóinn og klippa á strauminn. Þá gátu brettamennirnir loks synt með stúlkurnar í land.
„Hún var í sturlunarástandi, öskrandi og grátandi. Meira að segja eftir að hún var kominn upp á brettið. Hún titraði öll og var stíf í löppunum,“ segir Þórunn.
Þegar þær komu upp á land var þegar búið að hringja á sjúkrabíl. Kona eins þjálfarans hjá Tindastól er læknir og hún ætlaði með dóttur Þórunnar í bílinn.
„Mín fer í sjúkrabíl og var í losti. Læknirinn fór með henni en þá ætluðu þeir að ýta henni í burtu og fara með mína sextán ára eina á spítalann,“ segir Þórunn.
Læknirinn tók það ekki í mál að farið yrði með stúlkuna eina á spítalann, enda ein af forráðamönnum hennar í þessari keppnisferð. Þá hótaði lögreglumaður henni handtöku.
Dóttur Þórunnar var gefið róandi lyf í sjúkrabílnum án þess að neinn væri spurður um það. Einnig var tekin blóðprufa og lífsmörk. Þá var hún spurð hvort hún vildi fara á spítalann sem hún vildi ekki gera ein.
Farið var með hana upp á hótel, vakað yfir henni og sofið hjá henni um nóttina. Þórunn segir að liðið komi heim annað kvöld.
Að sögn Þórunnar er þjálfarateymið í áfalli eftir þetta. Bæði vegna skorts á merkingum á þessum augljóslega hættulega stað, skorti á björgunartækjum og framkomu spænsku viðbragðsaðilana. Ókurteisin gagnvart þeim hafi verið svo svakaleg.
Hefur hún heyrt að það standi til að Tindastóll sendi langt reiðibréf til yfirvalda á svæðinu vegna þessa.
„Þau fóru aðra ferð á ströndina til að athuga hvort þeim hefði nokkuð yfirsést einhverjar merkingar á svæðinu. Þá sáu þau lítið barn vera að leika sér á nákvæmlega sama stað,“ segir Þórunn.
Var móðir þess barns samstundis látin vita af atvikinu hjá íslensku stúlkunum.
Þórunn segist vilja vita hverjir þessir spænsku brettamenn voru en enginn tók niður nafnið hjá þeim. Þjálfarateymið þakkaði þeim vel fyrir en hún hefði viljað gera það sjálf líka því þeir björguðu lífi dóttur hennar.
