Þegar fréttamenn hófu morgunvakt sína í morgun var eins og vanalega fyrsta verk flestra þeirra að skoða dagbók lögreglu í tölvupóstinum, en þar er um að ræða yfirlit frá lögreglunni á höfuðborgarsvæðinu um verkefni næturinnar og gærdagsins.
Mest áberandi í fréttum fjölmiðlanna úr dagbókinni að þessu sinni er atvik sem varð í Kópavogi þar sem maður fór inn á heimili og nam hund á brott. Segir í dagbók lögreglu að maðurinn sé bæði grunaður um húsbrot og líkamsárás, eða orðrétt: „Tilkynnt um mann sem ruddist inn á heimili í hverfi 200 og tekur þar hund sem hann taldi sig eiga en að sögn húsráðanda er það ekki rétt. Börn voru á heimilinu og urðu þau mjög hrædd við manninn. Maðurinn er grunaður um húsbrot, þjófnað og líkamsárás. Vitað er hver maðurinn er og er málið í rannsókn.“
Umræddur maður hafði samband við DV og sagði frá atvikinu frá sínum sjónarhóli. Hann segir alrangt að hann hafi stolið hundinum heldur hafi hann verið að sækja hund sem er í eigu hans og kærustu hans. „Ég var ekki handtekinn og lögreglan hefur ekki haft samband við mig þó að hún sé með símanúmerið mitt. Þetta er ekki mál sem snýst um dópista eða handrukkara heldur venjulegan mann sem var að ná í hund sem hafði verið stolið,“ segir maðurinn.
Um er að ræða Chihuahua-smáhund. Maðurinn segir að kærasta sín hafi keypt hundinn af konu úr Kópavoginum, þeirri sem um ræðir í dagbók lögreglunnar, ásamt barnsföður sínum. Hafi hún átt hundinn er þau tóku saman. Barnsfaðir hennar hafi hins vegar tekið af henni hundinn í afbrýðiskasti, skilað aftur til konunnar í Kópavogi og sagt að kærasta viðmælanda DV væri ekki fær um að halda hund.
„Við lögðum fram kæru sem fór fyrir dómstóla og við vinnum málið, en samt neitar hún að láta okkur hafa hundinn. Lögreglan gerir ekkert þrátt fyrir tilkynningu um þennan þjófnað, hvorki í byrjun né eftir að við unnum málið,“ segir maðurinn.
Maðurinn segist hafa bankað upp á hjá konunni í Kópavogi og kom fimm ára sonur hennar til dyra. Móðirin svaraði ekki kalli drengsins sem bauð manninum inn. Stóðu þeir frammi á gangi í íbúðinni og klöppuðu hundinum þegar konan kom að þeim.
Þá sagði maðurinn henni erindi sitt, tók hundinn og fór út úr íbúðinni. Konan brást illa við þessu og urðu dálitlar stympingar er hún þreif í handlegg og reyndi að ná hundinum af honum en án árangurs.
Maðurinn á ekki von á því að af þessu verði neinir eftirmálar enda sé þetta hans hundur eins og dómstólar hafi kveðið á um. Hann sendi DV mynd af hundinum auk skjáskota sem sýna textasamtal, sem ýtir heldur undir frásögn hans af atvikum.
Maðurinn telur því að frásögn fjölmiðla eftir texta dagbókar lögreglu af atvikinu sé mjög villandi og vildi koma sinni hlið á framfæri.
