„Enn einu sinni er nauðgarinn orðinn að fórnarlambi í íslensku réttarkerfi,“ segir Guðbjörn Guðbjörnsson, yfirtollvörður og óperusöngvari, í tilefni af dómi í nauðgunarmáli sem féll við Héraðsdóm Vestfjarða á föstudaginn. Dóttir Guðbjörns var þolandi nauðgunar og tjáði hann sig um það mál og afstöðu réttarkerfisins til kynferðisbrota í viðtali við DV árið 2017.
Guðbjörn segir ennfremur um dóminn, sem við fjöllum um hér að neðan:
„Fyrir vikið er ekki annað hægt að hafa ógeð á dómsvaldinu, sem virðist ekki hafa áhuga á að réttlætis sé leitað fyrir fórnarlömb nauðgana.
Það er sorglegt að þurfa að horfa upp á þetta eftir alla umræðuna undanfarin ár.“
Héraðdómi þótt skýrt, að virtum framburði konunnar og framburði vitna, meðal annars fagfólks sem konan leitaði til vegna áfallsins af kynferðisbrotinu, að atburðarás hefði verið eins og konan lýsti henni. Var maðurinn fundinn sekur. Í niðurstöðu dómsins segir síðan:
„Eins og mál þetta horfir við dóminum hefur brot ákærða ekki aðeins markað djúp spor í sálarlíf brotaþola heldur og sálarlíf ákærða og valdið þeim báðum miklu áfalli. Vinskapur þeirra virðist hafa verið náinn og þeim báðum mjög dýmætur. Þau áttu trúnað hvors annars og litu á hvort annað sem sinn besta vin. Bæði voru gersamlega niðurbrotin þegar þau gáfu skýrslur fyrir dómi og er það álit dómsins að eftir standi tveir laskaðir einstaklingar, sem líði enn í dag afskaplega illa og muni seint jafna sig á því sem ákærði gerði umrædda nótt. Framburður vina þeirra og fjölskyldumeðlima styður þá ályktun.Að öllu þessu gættu hefur dómurinn, eins og hér stendur sérstaklega á, verulegar efasemdir um að afplánun refsingar geti þjónað sérstökum hagsmunum brotaþola eða almennum hagsmunum annarra. Þykir því rétt að ákveða að fresta fullnustu refsingarinnar þannig að hún falli niður að liðnum fimm árum frá dómsbirtingu haldi ákærði almennt skilorð 57. gr. almennra hegningarlaga.“
