„Laug­ar­dals­laug er frek­ar sóðaleg. Það er ekki starfs­mönn­um að kenna, miklu frek­ar borg­ar­yf­ir­völd­um sem virðist vera ná­kvæm­lega sama um laug­ina, veita ekki nægt fé til viðhalds og þrifa.“

Svona hefst pistill sem Sigurður Sigurðarson, ráðgjafi og busl­ari, skrifar en pistillinn birtist í Morgunblaðinu í dag.. „Vegna heims­far­ald­urs­ins voru sund­laug­ar lands­ins lokaðar frá 23. mars til 18. maí. Í Laug­ar­dals­laug var tím­inn notaður til viðhalds. Sund­laug­ar­gest­ir komu í vel þrifna bún­ings­klefa með ný­lökkuðu tré­verki og allt ilmaði af hrein­læti og gleði. Sum­ir stungu sér í laug­ina en aðrir renndu sér fót­skriðu í pott­ana. Lífið var gott.“

„Orðnar dökk­ar af skít“

Sigurður segir að eftir þetta hafi ýmsir tekið eftir smáatriðum sem höfðu gleymst. „Renn­urn­ar í laug­inni voru óþrifn­ar, þær eru græn­ar, þó ekki fag­ur­græn­ar. Tröppur upp úr laug­inni voru jafn skít­ug­ar og fyrr. Við pott­ana voru tvær efstu tröpp­urn­ar svo skít­ug­ar að þar áttu smá­gerð skorkvik­indi líf­væn­legt land­nám. Skít­ur­inn hef­ur síðan haldið áfram að safn­ast þar sam­an og jafn­vel á milli potta. Blátt plast sem ein­hvern tím­ann var sett á bakka laug­ar­inn­ar og víðar er sums staðar orðið græn­leitt af óþrif­um,“ segir hann.

Þá segir Sigurður að vatn leki úr stúkunni og ofan í saltpottinn þegar það rignir og það haldi jafnvel áfram eftir að það er búið að stytta upp. Hann bendir á að handriðin við pottana hafi verið lökkuð en þó séu þau ennþá ryðguð. „Ryðbrunnið gat er á hand­riði á aust­asta heita pott­in­um og hugs­an­lega fleir­um,“ segir hann.

„Í svo­kölluðum nuddpotti eru grá­ar ólar sem potta­gest­ir geta stungið hönd­um sín­um í. Þær hafa varla nokkru sinni verið þrifn­ar og eru orðnar dökk­ar af skít eft­ir nún­ing þúsunda handa. Ef­laust má í þeim greina ótal líf­sýni. Skyld’­ann Kári vita af’essu?“

„Þetta er ónýtt drasl“

Sigurður segir að fyrir nokkrum dögum hafi einn sundlaugargestur verið orðinn þreyttur á sóðaskapnum og ákveðið að grípa í sundlaugarvörð til að benda honum á þessi atriði. Samkvæmt Sigurði kom sundlaugarvörðurinn af fjöllum og sagði að næturvaktin væri ábyrg fyrir þrifunum en hann myndi þó koma athugasemdunum á framfæri.

Því næst tekur Sigurður fyrir tæknimálin. „Fyr­ir kem­ur að sturt­urn­ar verða sjóðheit­ar og stund­um ís­kald­ar. Sjaldn­ast eru pott­arn­ir með sama hita­stigi frá ein­um degi til ann­ars. „Þetta er ónýtt drasl,“ sagði sund­laug­ar­vörður þegar kvartað var við hann. Lík­lega er það rétt, lagn­ir og stý­ritæki eru ör­ugg­lega jafn­göm­ul laug­inni sem opnuð var árið 1968.“

Að lokum spyr Sigurður nokkurra spurninga. „Hversu lengi á að bjóða gest­um upp á svona sund­laug? Hvernig stend­ur á því að Laug­ar­dals­laug er ekki leng­ur besta sund­laug­in í Reykja­vík?“