Bogi Jónsson fór heldur óhefðbundna leið til að hefna sín á bankastarfsmönnum og öðrum sem komu að því að hann missti hús sitt fyrir sjö árum. Hann deilir því í færslu á Facebook, sem hefur vakið athygli, að hann hafi lagt svartagaldur á fólkið. Hann gekk svo langt að gera svokallaða voodoo dúkku af fólkinu.
„Fyrir nokkrum dögun fékk ég áminningu frá Facebook um að það eru 7 ár frá því Íslandsbanki hafði formlega af mér veraldlegri aleigu með aðstoð hinna ýmsu ”réttargæslumanna” og til að kóróna óþverraskapinn var ég gerður að afbrotamanninum og gerður gjaldþrota af sömu aðilum. Í tilefni dagsins ákvað ég að gefa þeim 13 aðilum sem höfðu sig sem mest í frammi við þennan þjófnað, afmælisgjöf. Þetta eru sömu 13 aðilar og ég kærði til Alþjóðaglæpadómstólsins í Haag fyrir nokkrum árum síðan, en lítið komið út úr nema að þetta er í skoðun í pakka með fleiri sambærilegum málum frá íslandi,“ skrifar Bogi.
Hann ákvað að því að panta tíma hjá seiðskratta í Taílandi. „Afmælisgjöfin er sú að ég pantaði tíma hjá svakalega öflugum voodoo svartagaldursmeistara sem ég hitti hér á flakki mínu í Taílandi fyrir nokkrum áratugum síðan, það er mjög erfitt að fá tíma hjá honum því það sækjast mikið af pólitíkusum og milljarðamæringum í að fá aðstoð frá honum. Ég fór aftur til hans um mitt ár 2015 til að fá ráð hvernig ég gæti losað mig við þá reiði sem enn væri í mer vegna aðgerða bankans og skósveina hans, í þeirri heimsókn bað ég hann að koma taumhaldi á þann mann sem ég hafi verið minn maður í bankanum og ég treyst í einu og öllu, en síðar kom í ljós að framkoma hans og gerðir voru verulega ljótar, hann var aðstoðarbankastjóri í Íslandsbanka í Þarabakka. Útibúinu í Þarabakka og hans starf var lagt niður einu og hálfu ári seinna,“ skrifar Bogi.
Seiðskrattinn létt ekki bíða eftir sér og boðaði Boga daginn eftir. „Ég fékk tíma strax deginum eftir og hann tjáði mér að hann hafi verið að bíða eftir að ég hefði samband. Við ákváðum að skila skömminni til þeirra sem eiga hana og byrja fyrst á þeim 13 aðilum sem komu að ákvarðanatöku eða höfðu sig mest í frammi, ákveðið var að leggja líkamlega og eða andlega fjötra á þessa einstaklinga og aflétta þeim ekki fyrr en þeir hafi horfst í augu við gerðir sínar, ornir tilbúnir til að leiðrétta þær og bæta þann skaða sem þeir hefðu ollið,“ skrifar Bogi.
Hann segist hafa þurft að hafa með sér myndir af fólkinu og nafni þeirra. „Ég þurfti að hafa með mér fullt nafn þeirra og andlitsmynd, sem og ég gerði. Andrúmsloftið í hofinu var rafmagnað og mikil orka í gangi, hann bað mig að taka fullan þátt í athöfninni, sagði að ég væri í svo nánu sambandi við almættið, náttúruvættina á eynni sem ég væri frá og þann anda og andalæknaheim sem því fylgdi að ég væri fullfær um þetta sjálfur. Fyrst var búin til vaxbrúða úr býflugnavaxi sem táknaði gerendur nöfn þeirra allra var þulin upp stanslaust meðan brúðan var gerð, andrúmsloftið var kynngimagnað þarna í hálfrökkrinu við kertaljósin og reykinn úr eldstæðinu sem hitaði vaxið í brúðuna, síðan var nöfn allra gerenda ritað á blað með myndinni af húsunum sem bankinn tók, blekið sem notað var til að skrifa var sérstök blanda af kópruslöngu- og sporðdrekablóði, orkan magnaðist stig af stigi og þegar verið var að skrifa nöfnin á blaðið. Ekki minnkaði dulúðlegt andrúmsloftið við það að það dimmdi yfir og það byrjaði að rigna með tilheyrandi þrumum og eldingum, sem eru ekki af minni gerðinni hér á monsúntímabilinu,“ segir Bogi.
Athöfnin varð einungis skuggalegri eftir þetta að sögn Boga. „Þegar búið var að skrifa nöfn allra gerenda á blaðið með blóðblöndunni þá var vaxdúkunni komið fyrir á miðju blaði og útlínur hennar dregnar upp með sama bleki, síðan var mynd af hverjum gerenda fyrir sig komið fyrir á dúkkunni með þeim fyrirmælum að skammast sín, horfast í augu við gerðir sínar, og vera tilbúin til að leiðrétta og bæta fyrir gerðir sínar, síðan var prjóni, sem búið var að glóðhita oddinn á, stungið í gegn um myndina inn í vaxdúkkuna með þeim fyrirmælum að þessum samviskubits prjónn, sem veldur líkamlegum og eða andlegum óþægindum, verð ekki fjarlægður fyrr en viðkomandi hefur horfst í augu við gerðir sínar, leiðrétt þær og bætt fyrir þann skaða sem þær ollu,“ skrifar Bogi.
Hann segist hafa fundið vel fyrir krafti seiðkarlsins. „Meðan á þessu stóð fannst mér húsið hreinlega nötra af ósýnilegum krafti, ég á ekki til þau lýsingarorð sem lýsa þessu, og hef ég nú ýmislegt séð í þessum efnum, til að kóróna stemmninguna þá birtist fullvaxin kópra eiturslanga inni á miðju gólfinu í hofinu, hún hefur nú sennilega verið að flýja úrhellisrigninguna sem kom í kjölfar þrumanna og eldinganna, en henni var leiðbeint út aftur svo hún ylli ekki vandræðum,“ segir Bogi.
Hann segist hafa fengið að hirða dúkkuna. „Þessi athöfn stóð í meira en þrjá klukkutíma og að henni lokinni var mér afhent dúkkan og tilheyrandi og sá gamli kvaddi mig með þeim orðum að ég væri fullfær um að gera svona lagað sjálfur, hann sagði að við munum ekki hittast aftur því hann væri orðin ævagamall (komin á tíræðisaldur) og stutt í að hann hverfi héðan úr þessari jarðvist,“ skrifar Bogi.
Bogi gerir sér grein fyrir því þetta er ef til vill svolítið langt gengið, en hann útskýrir það þó nánar. „Þessi gjörningur lítur kannski grimmilega út, en það er lítið fallegt við að taka heimilin af yfir 10.000 fjölskyldum og senda þær í óvissuna, út á guð og gaddinn. Engin tók við þessum fjölskyldum og leiðbeindi þeim hvorki eftir að þeim var hent út eða meðan á þessu hryðjuverkaástandi stóð, stundum mánuðum eða árum saman. þá var fjölskyldum hótað, oft mörgum sinnum í mánuði, bréflega eða munnlega að ef þær borguðu ekki (meira en þau geta) þá verður ráðist inn á heimili þeirra og þeim hent út, ef þau hafa sig ekki á brott áður, og heimilin hirt af þeim. Og allt var þetta vegna þess að vissir aðilar sáu að þarna gætu þeir eignast meiri pening í formi hærra verð hlutabréfa sinna, sinn lögfræðikostnað eða banka bónusar fyrir ”dugnað” við endurheimtu skulda,“ skrifar Bogi.
Hann líkir starfsmönnum bankans við nasista sem voru „einungis að vinna vinnu sína“. „Svo öfugsnúið sem það er að ef þú lendir í vanskilum vegna þess að þú átt ekki nægan pening, eða aðgang að þeim, þá fyrst er nauðsyn fyrir þig að vera sterk efnaður svo þú eigir einhvern möguleika á að verja þig og þinn rétt, eða að vera svo ofurgreindur að þú geti lesið þig í gegn um og lært lögfræðina á nokkrum dögum. Menn og konur unnu eins og þau gátu, og oftar en ekki meira en þau gátu, til að reyna að borga eða verjast ofureflinu en brunnu út með þeim andlegu og líkamlegu þjáningum sem því fylgir og ekki bætir úr skák að ekki er nóg að friðhelgi heimilisins er tekin frá þér, því það er einnig litið á þig sem afbrotamann líka, ”maður á að borga skuldirnar sínar ekki satt” var viðkvæðið. Gerendur yfta öxlum og segja: Ég var bara að vinna vinnuna mína. Þetta sagði ”baðvörðurinn” í Auschwitz líka. Þetta kann að skýra hegðun þeirra en afsakar hana ekki, svo maður noti vinsælan dómara „frasa“,“ skrifar Bogi.
