Jón Bjarki Magnússon, blaðamaður, skáld og kvikmyndagerðarmaður, frumsýndi heimildarmyndina Even Asteroids are Not Alone á alþjóðlegu heimildamyndahátíðinni Ethnocineca í gær, sunnudaginn 6. maí, en hátíðin fer fram í Vín dagana 4-10 maí. Þar er myndin tilnefnd til ESSA verðlaunanna sem tileinkuð eru ungum kvikmyndagerðarmönnum.
Even Asteroids are Not Alone fjallar um það hvernig vinátta og traust myndast í íslenska fjölspilunartölvuleiknum EVE Online. Hundruðir þúsunda leikmanna stunda viðskipti og berjast hver við annan í tölvugerðum vetrarbrautum langt, langt í burtu frá heiminum eins og við þekkjum hann.
Um er að ræða fyrstu mynd Jóns Bjarka og segir hann myndina vera eins konar tilraun til þess að opna ofurlítinn glugga inn í þetta gríðarlega flókna samfélag sem veitir okkur ákveðna innsýn inn í það nútímasamfélag sem við byggjum.
„Ég hef lengi haft áhuga á að miðla sögum sem hafa einhverra hluta vegna verið undir radarnum og þarna lá ákveðin skuggaveröld fyrir framan nefið á mér, uppfull af fólki sem lifir og hrærist í veruleika sem við vitum almennt svo lítið um“, segir hann. „Því þó að sögusvið leiksins sé skáldað þá eru samskipti mannanna sem leika sér þar inni heldur betur raunveruleg“.
Jón Bjarki leggur stund á meistaranám í sjónrænni mannfræði við Freie Universität í Berlín en námið gengur í stuttu máli út á það að miðla mannfræðirannsóknum með sjónrænum hætti, svo sem í gegnum heimildamyndir, ljósmyndir eða einhvers konar innsetningar. „Þegar kom að því að vinna verkefni fyrir kúrs í stafrænni mannfræði síðastliðinn vetur lá einhvernveginn beinast við að stíga aftur inn í þennan hliðarveruleika og rannsaka hann nánar með gleraugum mannfræðinnar“, segir Jón Bjarki.
„Það er eiginlega ekki hægt að spila Eve án þess að kynnast fólki. Það verður fljótlega leiðigjarnt að ráfa einsamall um geiminn og því knýr leikurinn mann til þess að leita í félagsskap annarra. Ég hef bæði spilað leikinn með vinum sem ég þekkti áður en ekki síður kynnst nýju fólki víðsvegar að úr „raunverulega“ heiminum“.
Jón segist ekki hafa mikla reynslu af fjölspilunarleikjum en hefur spilað EVE Online tiltölulega stopult og óreglulega frá því að hann kom fyrst út árið 2003. „Þessi heimur hefur þannig lengi vakið áhuga minn og ekki síst fyrir þær sakir hversu stór og opinn hann er. Þarna eru auðvitað hundruð þúsundir leikmanna sem eiga samskipti sín á milli og mynda með sér samfélög með öllu tilheyrandi“, segir hann. „Þetta er því kjörinn rannsóknarvettvangur þegar kemur að því að skoða hvernig fólk hagar lífi sínu í þessum ört vaxandi sýndarheimum“.
„Þar sem ég hef aldrei spilað leikinn neitt sérstaklega lengi í senn þá hefur þessi vinátta mestmegnis einskorðast við leikinn sjálfan en í gegnum þessa spilamennsku mína hef ég hins vegar orðið vitni að mjög fallegum og einlægum samskiptum fólks sem hefur ræktað með sér sanna vináttu þarna inni. Þetta vakti áhuga minn og var eflaust ein sprautan að því að fara út í þetta verkefni“.
Segir Jón Bjarki að titill myndarinnar hafi orðið úr því þegar hann fór að hugsa um steríótýpur tölvuleikjaspilara og hvernig þeir eru oft málaðir upp sem miklir einfarar, einhverjir sem dvelja í dimmum og einmanalegum herbergjum án nokkurra tengsla við samfélagið. „Þessi einföldun gæti ekki verið meira fjarri veruleikanum“ segir hann. „Meira að segja þeir sem eru staddir í hinum myrkustu herbergjum eru færir um að þróa með sér djúpstæða vináttu í gegnum slíka spilamennsku. Alveg eins og smástirni umkringd svartamyrkri í djúpum himingeimsins eru þeir aldrei einir“.
