Seint um nótt fyrir skömmu vaknaði Halldóra Geirharðsdóttir leikkona við að dóttir hennar hringdi í hana skelfingu lostin. Það hafði eitthvað hræðilegt átt sér stað. Frá þessu greindi hún í Kastljósi. Leigubílsstjóri hafði tekið drukkna vinkonu dóttur hennar upp í bílinn. Hann hafi káfað á henni til að athuga hvort hún væri nógu drukkin til að geta misnotað hana kynferðislega. Þegar hann sá að stúlkan var með of mikilli meðvitund, henti hann henni út og forðaði sér.

„Vinkonan kemur til dóttur minnar, þær hringja á lögregluna, það er tekin skýrsla, allt algjörlega elskulegt og yndislegt, hún kemst til foreldra sinna og það er punkturinn sem dóttir mín hringir í mig. Viðbrögð mín voru skelfileg. Það sem fer í gegnum huga mér er: „Djöfulsins vesen er á þeim. Hringja út heilt lögreglulið út af einhverju svona.““

Halldóra segir að viðbrögð hennar hafi verið úr hennar samtíma, þegar kynferðisbrotamenn og barnaníðingar voru kallaðir „dónakallar. Halldóra segir:

„Já, ég er að bregðast við eins og samfélagið. Það skiptir öllu máli þegar fólk segir manni frá að maður heyri söguna þeirra en spili ekki sína eigin sögu og sinn eigin bakgrunn.Og ég segi bara: Ungar konur í dag. Þið eruð stórkostlegar!“

Hér má sjá magnaða frásögn Halldóru í Kastljósi.