„Það finna mjög margir til með manni varðandi þetta mál en ég held að fáir geri sér samt virkilega grein fyrir áfallinu sem fylgir þessu öllu. Þetta eru auðvitað mikilvægustu mánuðirnir upp á tengslamyndun, þessir fyrstu mánuðir,“ segir hann og bætir við að hann sakni lítilla hluta, eins og að sitja og svæfa litlu stelpuna,“ segir Jakob T. Arnarsson sem fékk það staðfest fyrr á árinu að hann væri ekki líffræðilegur faðir 9 mánaða dóttur sinnar. Samkvæmt niðurstöðum DNA prófs voru líkur á faðerni 0%.

Hann vill beina athyglinni að því réttindaleysi sem blasir við einstaklingum í hans stöðu, auk þess að vekja upp umræður um rangfeðrun af ásettu ráði, því það sé algengara en marga grunar. Faðerni barns eigi aldrei að ráðast af geðþótta móður.

Brot úr viðtalinu má finna hér fyrir neðan en viðtalið í heild sinni má finna í helgarblaði DV.

Hann kveðst hafa neyðst til að fara á bak við móðurina þegar hann lét senda munnvatnssýni úr sér og dótturinni til Danmerkur. „Ég hef rætt þetta við hana og beðið hana fyrirgefningar á að hafa farið á bak við hana,“ segir hann og bætir við að það hafi þó ekki komið annað til greina en að framkvæma prófið án hennar vitundar. „Ég taldi fullvíst að ég myndi ekki fá hennar samþykki.“

Mikilvægt að feðra barn rétt

Jakob segir ömurlegt þegar móðir „velur sér“ barnsföður eftir hentugleika, með öðrum orðum rangfeðri barn sitt vísvitandi. Þannig verði menn feður án þess að fá nokkurn tímann að vita af því – og sömuleiðis fái börn aldrei að vita um líffræðilegan uppruna sinn.

Í sumum tilvikum séu þó ástæður fyrir því að ekki sé barni fyrir bestu að þekkja föður sinn. Og vissulega eru til feður sem eiga hreint ekki að fá að umgangast börnin sín, til að mynda vegna ofbeldishegðunar.

„Fleiri verðandi mæður þurfa að átta sig á að það er betra að feðra barn rétt, heldur en að velja sjálf úr þeim sem koma til greina. Þetta er ákveðið vald sem þær hafa og mér finnst þetta atriði oft gleymast í umræðunni um jafnrétti kynjanna.

Það er eins og það sé enn of mikið feimnismál fyrir kvenfólk þegar fleiri en einn koma til greina sem faðirinn. Verðandi faðir á ekki að þurfa að berjast fyrir því með kjafti og klóm að fá faðernispróf,“ segir hann.

„Ég held bara að það sé alltof algengt að foreldrar taki sinn eigin hag fram fyrir hag barnsins. Ekki bara þegar kemur að faðernismálum heldur einnig forsjármálum og umgegnismálum.“