„Frelsissvipting er aldrei góð. En í dag sé ég að þetta var góður skóli, að vera í gæsluvarðhaldi,“segir Herbert Guðmundsson tónlistarmaður sem kom fyrst fram á sjónarsviðið í byrjun áttunda áratugarins en óhætt er að segja að hann sé með afkastameiri tónlistarmönnum landsins. Hann lítur á vandamálin sem undanfara tækifæranna og hann hefur svo sannarlega fengið sinn skerf af hvoru tveggja. Í viðtali við helgarblað DV ræðir Herbert, eða Hebbi meðal annars um mánaðarlanga gæsluvarðhaldsvist sína sem leiddi til þess að eitt af hans þekktustu lögum, Can´t Walk Away varð til en lagið er fyrir mörgum nokkurs konar holdgervingur níunda áratugarins á Íslandi.

Brot úr viðtalinu við Herbert má lesa hér fyrir neðan en viðtalið í heild sinni má í helgarblaði DV

Einhver staðar heyrði ég að Can’t Walk Away hefði orðið til í fangelsi?

Já, það fæddist í gæsluvarðhaldsklefa númer sex á Skólavörðustígnum. Þar var ég í mánuð. Þetta var mörgum árum áður en platan kom út. Ég var að vinna sem kokkur á fragtskipi og var beðinn um að taka pakka með ákveðnum efnum með mér heim. Ekki sterk efni samt. Þetta átti að vera „easy money“ og græðgin auðvitað varð manni að falli. Svo er maður bara böstaður og settur inn, þeir héldu að ég væri aðaldíler landsins. Sem ég var náttúrlega ekki,“ segir Hebbi sem eyddi jafnframt nokkrum mánuðum í netavinnu á Kvíabryggju fyrir fyrsta og eina skiptið sem hann gerðist brotlegur við lög.

Það reynist mönnum þó sjaldnast auðvelt að sitja inni. „Frelsissvipting er aldrei góð. En í dag sé ég að þetta var góður skóli, að vera í gæsluvarðhaldi. Ég lærði að tefla og drakk í mig bækur, las nánast eina bók á dag. Ég samdi á gítarinn og samdi þetta lag sem ég átti síðan í farteskinu í mörg ár. Ég hefði ekki viljað fara á mis við þetta.“

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=KQuddDfXzfs&w=640&h=360]