Kannski er Atli Fannar Bjarkason einhvers konar undrabarn í fjölmiðlum. Hann byrjaði ungur að skrifa fréttir, fyrir hálfgerða rælni, því hann fékk ekki vinnu sem námsráðgjafi í grunnskóla, ómenntaður pilturinn. Í dag stýrir hann Nútímanum sem er algjört spútnikfyrirbæri í íslenskum fjölmiðlaheimi. Ragnheiður Eiríksdóttir hitti Atla Fannar og ræddi við hann um velgengnina og hvernig það er að lifa með höfuðið fullt af hugmyndum.

Sleppti menntuninni

Atli lauk ekki framhaldsskóla og hefur ekkert menntað sig á síðari árum.

Þegar Atli hætti í framhaldsskóla ákvað hann að finna sér eitthvað að gera. „Annars vegar sótti ég um starf námsráðgjafa í gamla grunnskólanum mínum, og hins vegar um starf blaðamanns á Glugganum, sem er ekki lengur til.“ Atla fannst prýðileg hugmynd að gerast námsráðgjafi og sá fyrir sér að vera gaurinn sem mundi ná ferlega vel til krakkanna og segja bara „krakkar, hei … róið ykkur aðeins“. „Það var mjög furðuleg hugmynd og ég fékk að sjálfsögðu ekki starfið. Ég fékk þó fallegt bréf um að hámenntuð og mikilhæf kona hefði verið ráðin.“

Þóra tók sénsinn

Þóra Þórarinsdóttir á Glugganum ákvað hins vegar að ráða Atla í starf blaðamanns. „Það var frábær skóli. Ég sá í fyrsta lagi að mér fannst þetta skemmtilegt og svo var hún svo góður yfirmaður að á mjög stuttum tíma náði hún algjörlega að tuska mig til – kveikja áhuga og skóla mig til varðandi stíl og vinnubrögð. Ég fékk að hlaupa af mér hornin og hún sýndi mér enga miskunn. Ég skilaði til hennar efni og fékk það stundum algjörlega útkrassað til baka með skilaboðum um að laga allt. Hún var kennarinn sem ég hafði aldrei og þetta kveikti áhuga á fjölmiðlum. Ég flutti svo til Reykjavíkur og sótti um fjölda starfa og fékk að lokum starf sem umbrotsmaður á Blaðinu, þar sem Karl Garðarsson, núverandi þingmaður Framsóknarflokksins, var ritstjóri. Þá kviknaði áhuginn fyrir alvöru. Fljótlega fór ég að mæta tveimur tímum fyrir minn vinnutíma og skrifa skemmtifréttir. Þegar ég fór að fund Kalla til að semja um þessa tvo aukatíma gerði ég skelfilegan launadíl. Ég hélt samt að hann væri geggjaður.

Þegar ég byrjaði að skrifa pistla í fjölmiðladálkinn sem Kolbrún Bergþórsdóttir réð yfir, eignaðist ég annan strangan kennara. Hún var algjörlega miskunnarlaus þegar það sem ég skilaði af mér var glatað, og hún hrópaði það yfirleitt yfir ritstjórnina. Það var mjög góður skóli og hún kenndi mér mikið. Þaðan fór ég yfir á tímaritið Monitor og hætti skömmu áður en Mogginn keypti það og í kjölfarið byrjaði ég á Fréttablaðinu.“