Marta María Winkel Jónasdóttir, ritstjóri Smartlands, fann óvæntan og ómetanlegan fjársjóð á dögunum.

Hún greinir frá því í pistli í sérblaði Morgunblaðsins í dag, sem snýr að börnum, barneignum og uppeldi.

„[Foreldrahlutverkið] getur gert harðbrjósta fólk mjúkt og eftirgefanlegt. Tilveran fyllist af ást og væntumþykju og flestir foreldrar upplifa tilfinningar sem þeir vissu ekki að væru til […] Þegar ástin tekur völdin þá breytist liturinn á lífinu. Grár hversdagsleiki verður skyndilega eins og útibú frá Hello Kitty með fljúgandi hjörtum og glimmerrigningu.“

Barnaland.is

Þegar Marta María eignaðist sitt fyrsta barn voru ekki til snjallsímar og samfélagsmiðlar voru langt í frá eins og við þekkjum þá í dag.

„Fólk finnur sér hins vegar alltaf leið til að miðla upplýsingum en á þeim tíma taldist barn varla hafa fæðst nema því fylgdi Barnalandssíða. Sjálf var ég búin að steingleyma því að hafa stofnað bloggsíðu fyrir frumburðinn. Það að blogga um barnið var ákveðin leið til að skemmta sjálfum sér og kannski einhverjum öðrum í fæðingarorlofi,“ segir Marta María sem var búin að steingleyma bloggsíðunni.

„Fyrir nokkrum árum var ég minnt á þessa gömlu bloggsíðu og hefði líklega þurft hjartastuðtæki þegar hún blasti við mér. Hvernig getur móðir gleymt heilum stafrænum heimi?

Að finna gamla bloggsíðu þar sem ljósmyndir og texti fönguðu tíðarandann og alla væntumþykjuna var ómetanlegt. Kannski líka því hún var skrifuð frá hjartanu og algerlega án ritskoðunar. Það sem fær að flæða áfram frá hjartanu verður einhvern veginn miklu veigameira en það sem er sérhannað og ofurstíliserað. Stuttu eftir bloggsíðufundinn náði ég að hlaða gamlan iPad sem talinn var látinn en eftir endurlífgunartilraunir hrökk hann í gang. Þar fundust myndskeið og myndir sem breyta rigningardögum í Hello Kitty-útibú.“

Marta María hvetur fólk til að halda upp á ljósmyndir og minningar, því eina sem við eigum er dagurinn í dag.

„Þótt það sé kannski tímafrekt að passa upp á ljósmyndir, skrifa niður krúttlegar setningar sem barnið sagði eða halda utan um framfarir í þroska þá er dýrmætt að eiga það svona eftir á. Það eina sem við eigum er dagurinn í dag og við vitum aldrei hvað gerist næst, ekki á morgun eða jafnvel ekki eftir korter.“