Hermann Guðmundsson, forstjóri Kemi, er afar ósáttur við skrif Morgunblaðsins um Sjálfstæðisflokkinn undanfarin misseri. Hermann sendir Davíð Oddssyni, fyrrverandi formanni flokksins og núverandi ritstjóra Morgunblaðsins, tóninn í harðorðum pistli á Facebook-síðu sinni í dag. Sakar hann Davíð um að svíkja lit við flokkinn og stjórnast af þrjósku, eigin metnaði og hreinni óvild.

Tilefni skrifa Hermanns eru Staksteinar Morgunblaðsins í dag þar sem fjallað er um útkomu Sjálfstæðisflokksins í skoðanakönnunum undanfarið. Þar segir:

„Forystusveit flokksins hefur augljóslega tilhneigingu til að taka þessar niðurstöður ekki alvarlega.

Það geta orðið örlagarík mistök. Verði niðurstaða kosninga á svipuðum nótum mun þingmönnum Sjálfstæðisflokksins fækka enn og líkur á endurheimtum meirihluta Sjálfstæðisflokks í borgarstjórn Reykjavíkur nánast engar.

Það verður að bregðast við þessari stöðu og fyrstu viðbrögðin eiga augljóslega að vera ítarleg könnun á því hvað veldur því að flokkurinn hefur misst svo mjög traust kjósenda. Í ljósi slíkrar ítarlegrar könnunar fer bezt á því að ræða svo málið fyrir opnum tjöldum.“

Hermann spyr hvort þetta sé grín. Honum þykir hlálegt að Davíð sé að viðra þessar áhyggjur af flokknum á meðan hann beiti sér sjálfur gegn honum í gegnum Morgunblaðið. Pistill Hermann er eftirfarandi:

„Fyrrum formaður Sjálfstæðisflokksins og nú ritstjóri skrifar um það í dag að flokkurinn sé kominn í óásættanlega stöðu í skoðanakönnunum og það þurfti að ræða það á opnum vettvangi og fyrir opnum tjöldum hvernig á þessu standi.

Þetta hlýtur að teljast gott grín svona rétt fyrir helgina.

Á sama tíma og annar fyrrum formaður og varaformaður stofna flokk Evrópusinna og taka með sér marga flokksmenn sem sumir hverjir kosta útgerðina á Fréttablaðinu og Hringbraut þá tekur Morgunblaðið upp það nýmæli að ráðast af miklu afli á þann stjórnmálaflokk sem hefur í áratugi verið það afl sem hefur rutt brautina fyrir atvinnulífið og bætt lífskjör.

Á síðustu 10 árum hefur staða Íslands gjörbreyst efnahagslega og er nú svo komið að fáum löndum er til að dreifa sem bjóða þegnum sínum meiri lífsgæði. Þetta er ekki síst að þakka stefnufestu Sjálfstæðisflokksins, ábyrgum ríkisfjármálum og linnulausum uppgreiðslum á skuldum.

Það færi ritstjóranum betur að muna hvernig það er að standa í stafni á stórum stjórnmálaflokki þegar samherjar svíkja lit hver um annan þveran af eigin þrjósku, eigin metnaði eða hreinni óvild. Nóg er af slíkum dæmum.

Þegar kemur að kosningum þá trúi ég því að allir vinnandi landsmenn muni kjósa þannig að hagur þeirra muni halda áfram að vænkast og kjör þeirra afkomenda líka.

Eigendur Morgunblaðsins gætu svo sannarlega litið í eigin barm og spurt sig afhverju þessi fjölmiðill dali hraðar en Sjálfsstæðisflokkurinn og af hverju hægri menn finni ekki lengur hugsjónum sínum stað í blaðinu nema þá daga þegar Óli Björn Kárason ritar þar greinar.“