Lagið Speak Low eftir Kurt Weill er þekktur djassstandard. Það hefur verið hljóðritað af listamönnum eins og Lotta Lenya, Billie Holiday, John Coltrane, Bill Evans, Frank Sinatra, Smokey Robinson, Sarah Vaughan og Nat King Cole.
Barbara Streisand setti það líka á plötu í sykursætri útgáfu sem er lakari en til dæmis flutningur Sigtryggs Baldurssonar sem söng það undir nafni Bogomils Font. Í útgáfu Bogomils er suðrænn taktur og hann má líka finna í þessari útgáfu af laginu, en það er endurhljóðblöndun eftir enska dúettinn Bent með rödd sjálfrar Billie Holiday.
Eins og ég segi, Bogomil gerði þetta vel – og útgáfa Bents á þessu seiðandi lagi er líka skemmtileg.
Textinn er eftir þekkt bandarískt ljóðskáld, Ogden Nash, og var lagið fyrst flutt í söngleiknum One Touch of Venus, sem var settur upp á Broadway 1943. Weill, sem er þekktastur fyrir samstarf sitt við Bertolt Brecht, var þá flóttamaður undan nasismanum. Hann lést nokkrum árum síðar, aðeins fimmtugur að aldri, en skildi eftir sig einstæða músík þar sem hann blandaði saman áhrifum úr djassi, kabarettmúsík og klassík.
Af einhverjum ástæðum hafa myndir úr kvikmynd sem nefnist 2046 verið settar undir tónlistina – passar svosem ekki verr en hvað annað.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=nrDdHkE6gA0&feature=related]
