Bjarni Helgason, blaðamaður á Morgunblaðinu stingur niður penna í blaði dagsins. Þar ræðir hann það hvernig það er að starfa sem íþróttafréttamaður þegar engar íþróttir eru í gangi.

Engar íþróttir hafa verið síðustu vikur vegna kórónuveirunnar og enn er óljóst hvenær boltinn fer af stað aftur.

,,Það er óneit­an­lega sér­sakt að starfa sem íþróttaf­réttamaður þessa dag­ana þegar eng­ar íþrótt­ir eru á dag­skrá. Þetta er allt eitt­hvað svo óraun­veru­legt, sér­stak­lega þegar maður skoðar úr­slit­asíðurn­ar á net­inu þar sem bók­staf­lega öll­um viðburðum og leikj­um hef­ur verið frestað. „Hvernig er það eig­in­lega, er eitt­hvað að gera hjá þér í vinn­unni?“ er vin­sæl­asta grínið á mig í dag hjá fólki sem ég hitti sjald­an og vant­ar umræðuefni til þess að brjóta ís­inn. „Já blessaður vertu, það er alltaf nóg að skrifa um!“ svara ég oft­ast á móti og lýg engu um það. Það get­ur verið krefj­andi að kokka upp gott efni þegar það er líka grá lægð yfir land­inu,“ skrifar Bjarni í Morgunblaðið.

Bjarni segist oft hafa staðið sig af því að blóta veirunni sem hefur valdið miklum skaða út um allan heim.

,,Ég skal al­veg viður­kenna það að ég stend sjálf­an mig að því trekk í trekk að blóta þess­ari blessuðu kór­ónu­veiru. Eng­inn veit hvað átt hef­ur fyrr en misst hef­ur og allt það og í dag er ég löngu hætt­ur að taka hlut­un­um sem sjálf­sögðum. Það eru for­rétt­indi að geta hitt og faðmað fólkið sitt, al­veg eins og það eru for­rétt­indi að geta og fá að fylgj­ast með íþrótt­um.“