Tónlistarkonan Ólöf Arnalds var í námi erlendis haustið 2008 og hafði hugsað sér að lifa á sparnaði á meðan dvölinni stæði. Sú upphæð gufaði upp í efnahagshruninu og þá voru góð ráð dýr. Ólöf lét hins vegar ekki deigan síga, líkt og hún greinir frá í opinni færslu á facebook.
Um þessar mundir eru liðin tíu ár síðan bankakerfið á Íslandi hrundi og setti efnahagslífið í landinu á hliðina. Íslenskir námsmenn erlendis fengu svo sannarlega að finna fyrir gengisfalli krónunnar enda neyddust margir til að hætta í námi og flytja aftur heim. Þeir sem urðu eftir þurftu að finna leiðir til að draga fram lífið, hvort sem það var með hlutastarfi, láni frá vinum eða ættingjum eða öðru.
Þegar hrunið átti sér stað var Ólöf stödd í skiptinámi í Finnlandi ásamt barnsföður sínum og ungum syni.
„Á nokkrum dögum varð sparnaðurinn fyrir dvölinni að litlu sem engu. Við bjuggum í fallegri Alvar Alto blokk í úthverfi Helsinki, í tómlegri íbúð. Ég stóð í lagadeilu við útgefanda sem reyndi mjög á sálartetrið. Undarleg blanda af brjóstaþoku og sting í maganum.
Einn daginn var ég úti að ganga með Ara og fékk þá hugmynd að fara í sund til að skola af mér áhyggjurnar en vantaði sundbol. Í nærfataversluninni fékk ég synjun á kortið.“
Ólöf lýsir því hvernig hún tók til sinna ráða en nú kom það sér vel að hafa bakgrunn í tónlist.
„Þá gerðist eitthvað innra með mér. Ég var brjáluð og ætlaði í sund sama hvað það kostaði. Ég rauk heim, sótti fiðluna mína og flýtti mér niður í næstu verslunargötu með Ara í kerru, opnaði kassann á fiðlunni og byrjaði að spila. Ég spilaði í klukkutíma og fékk 50 evrur. Fór svo og borgaði bolinn og fór í sund.“
Ólöf bætir því við að að nokkrum dögum eftir hafi hún verið komin með finnskan bókara og og tókst henni að draga björg í bú það sem eftir lifði dvalarinnar.
