Maður hefur lengi velt því fyrir sér hvort einhvern tíma verði hægt að leiða til lykta deilurnar um kvótakerfið.

Nú eru komnar fram nýjar tillögur frá ríkisstjórninni – þær eru lagðar fram af sjálfum Steingrími J. Sigfússyni, sterka manninum í ríkisstjórninni, og þá hlýtur maður að telja að ætlunin sé að ná þeim í gegn.

Öfugt sem var við tillögur Jóns Bjarnasonar – menn gáfust einfaldlega upp á þeim eftir nokkra daga.

Þeir sem eru æstastir og háværastir og eru með ítrustu kröfurnar eiga sviðið í fjölmiðlunum. Í Mogganum er talað um „þjóðnýtingu útgerðarinnar“ og frá Vestmannaeyjum heyrast raddir um mestu „hamfarir“ sem þar hafi gegngið yfir.

Á hinn vænginn er talað um að verið sé að „festa óréttlæti og mannréttindabrot í sessi“ og um „svik við þjóðina“.

Maður hlýtur að spyrja hverju sé hægt að ná í gegn við þessar aðstæður og hvort það geti talist einhvers konar sátt til frambúðar?