Þetta sýna niðurstöður nýrrar rannsóknar vísindamanna við Stanford háskóla sem hefur verið birt í The Journal of Neuroscience. Þær sýna að verðlaunasvæðið í heila unglinga tekur minna við sér þegar þeir heyra í móður sinni en alveg ókunnugri manneskju.
„Á sama hátt og kornabarn veit að það á að hlusta á rödd móður sinnar þá veit unglingur að það á að hlusta á nýjar raddir,“ segir Daniel Abrams, einn af höfundum rannsóknarinnar, að sögn Videnskab.
Þessi skortur á að hlusta á móður sína er góður hlutur að sögn vísindamannanna. Þeir telja að þetta sé merki um að heili unglinganna sé að þróa félagsfærni með sér. Þetta sé einhverskonar líffræðilegt rásmerki til að þeir geti bjargað sér sjálfir.
„Þetta er merki sem hjálpar unglingum með að eiga í samskiptum við umheiminn og tengjast öðru fólki böndum. Þetta gerir þeim kleift að virka félagslega utan fjölskyldu sinnar,“ segir Vinod Menon annar höfundur rannsóknarinnar.
Rannsóknin byggist á niðurstöðum fyrri rannsóknar sömu vísindamanna þar sem þeir komust að því að heili barna yngri en 12 ára bregst mjög jákvætt við rödd móður þeirra. Vísindamennirnir bættu 22 unglingum á aldrinum 13 til 16,5 ára við þessa rannsókn og komust að því að hjá þeim var rödd móðurinnar ekki höfð í eins miklum metum.
Þetta þýðir sem sagt að þegar unglingar hlusta ekki þá er það ekki endilega ögrun af þeirra hálfu. Það er kannski bara merki um vaxandi sjálfstæði.
