Tveir menn hafa undanfarnar vikur sakað Ásgeir Jónsson seðlabankastjóra um ritstuld. Árni H. Kristjánsson sagnfræðingur heldur því fram að Ásgeir hafi stuðst við rit sitt um sögu Sparisjóðs Reykjavíkur og nágrennis við ritun síns hluta af skýrslu rannsóknarnefndar Aþingis um aðdraganda fjármálahrunsins, án þess að geta heimilda, en enn meira hefur kveðið að ásökunum rithöfundarins og fræðimannsins Bergsveins Birgissonar um að Ásgeir hafi nýtt sér hugmyndir er hann setti fram í ritinu Svarti víkingurinn í nýrri bók Ásgeirs, Eyjan hans Ingólfs.

Ásgeir leitaði til Helga Þorlákssonar prófessors sem skrifaði nokkurra blaðsíðna álitsgerð um málið þar sem hann kemst að þeirri niðurstöðu að Ásgeir hafi ekki gerst sekur um ritstuld gagnvart Bergsveini. Ásgeir birti álitið á Facebook-síðu sinni og fylgir henni þar úr hlaði með eftirfarandi orðum:

„Nú um mánaðarskeið hef ég legið undir þungum ásökunum um umfangsmikinn ritstuld – eða öllu heldur hugmyndastuld – í tengslum við útgáfu bókar minnar Eyjan hans Ingólfs. Þessar ásakanir voru settar fram í greinargerð sem Bergsveinn Birgisson birti á visir.is þann 8. desember síðastliðinn. Í blaðaviðtölum í framhaldi varaði hann íslensku þjóðina við bók minni.

Þegar svo þungar ásakanir eru lagðar fram gegn æru minni og persónu – skiptir miklu máli hvernig svarað er. Ég leitaði því til þess manns núlifandi sem verður að telja einna fróðastan í sögu landnámsaldar hérlendis – það er til Helga Þorlákssonars prófessors emeritus í sagnfræði.“

Niðurlag álitsgerðar álitsgerðar Helga er eftirfarandi:

„Í framhaldi af þessu koma þung orð Bergsveins um „ritstuld“ og „þjófnað“ Ásgeirs, hvernig hann hafi „stolið og rangfært“. Bergsveinn telur ekki að Ásgeir taki orðrétt upp eftir sér en að ritstuldurinn sé hugmyndastuldur og honum hafi því borið að vísa til LSV. Hér hefur verið leitt í ljós að Ásgeir hefur ekki nýtt sér hugmyndir frá Bergsveini, amk. ekki í dæmunum sem Bergsveinn rekur. Hugmyndirnar geta eins verið komnar annars staðar frá. Efnisleg tengsl við rit Bergsveins eru ekki eins mikil og hann lætur. Rit Ásgeirs er á sinn hátt fræðirit en ekki á sérsviði hans í hagfræði heldur er viðfangsefni hans landnámið og meginheimildin um það, Landnáma. Ásgeir hefur kynnt sér hana sem leikmaður, ber ekki við að ræða gerðir hennar fræðilega en slær föstu að hana megi nýta betur en gert hafi verið um landnámið. Hér er litið svo á að nálgun Ásgeirs sé þannig vaxin að hann hljóti að hafa frjálsar hendur um það hvenær hann vísar til rita. Kenningar og tilgátur um Ísland sem veiðistöð og rostungsveiðar við upphaf landnáms eru svo þekktar og viðurkenndar að eðlilegt er að Ásgeir vísi ekki sérstaklega í rit um þetta.“