„Hvað yrði gert ef fiskurinn hætti að láta sjá sig á Íslandsmiðum?“ spyr Þórir Garðarsson, stórnarformaður Gray Line, og telur furðuleg viðhorf ríkja í garð ferðaþjónustunnar þar sem mörgum þyki sjálfsagt að keyra ferðaþjónustufyrirtæki í þrot núna á tímum tekjuhruns. Þórir fer yfir málið í grein á Vísir.is:

„Áhugavert er að velta fyrir sér hvernig tekið yrði á málunum ef sjávarútvegurinn sæi fram á sama tekjuhrun og blasir við ferðaþjónustunni. Segjum sem svo að allur fiskur hyrfi skyndilega af Íslandsmiðum en fiskifræðingar teldu að hann kæmi aftur á miðju næsta ári.

Lætur einhver sér detta í hug að umræðan myndi snúast um að keyra ætti tekjulaus fyrirtæki í sjávarútvegi í þrot og þau gagnrýnd fyrir miklar fjárfestingar og oftraust á fiskveiðum? Engan veginn. Til þess þekkja flestir landsmenn mikilvægi sjávarútvegsins of vel. Umræðan myndi snúast um að bjarga fyrirtækjunum með öllum ráðum til að vera viðbúin endurkomu fisksins á miðin.

Bent yrði á að gjaldþrota sjávarútvegsfyrirtæki væru lítils virði án þekkingarinnar á að reka þau, án viðskiptasambandanna, án kunnáttu sjómanna, án markaðssambandanna, án skilnings á viðskiptavinunum. Hvað ættu lánastofnanir svosem að gera við verkefnalaus skip og fiskvinnslur?“

Þórir bendir á að erlendu ferðamennirnir séu ferðaþjónustunni það sem fiskurinn sé sjávarútveginum. Hins vegar skorti skilning á núverandi stöðu ferðaþjónustunnar. Stjórnvöld virðist ekki ætla að bjarga atvinnugreininni frá hruni heldur eingöngu lengja í snörunni með lánalengingum og frestun á skattgreiðslum.

Þórir álítur að það viðhorf sé útbreitt að ferðaþjónustan eigi bara að sætta sig við að verða að engu. Hann segir í lok greinar sinnar:

„Ferðaþjónustan hefur á undanförnum árum skilað mestu velmegun sem þessi þjóð þekkir. Tekjur af ferðamönnum hafa flætt um allt þjóðfélagið, styrkt landsbyggðina, aukið kaupmátt og haldið verðbólgu niðri. Þegar ferðamenn koma aftur, sem þeir munu gera, þá skiptir öllu máli að fyrirtæki í ferðaþjónustu verði til staðar til að veita þeim þjónustu. Fyrirtækin verða þess ekki megnug nema að þeim verði bjargað yfir erfiðasta hjallann.“