Þetta kemur fram í Morgunblaðinu í dag. Fram kemur að stutt sé síðan Lyfjastofnun byrjaði að skrá með reglubundnum hætti hversu oft skortur er á lyfjum. Haft er eftir Rúnu Haukdsóttur Hvannberg, forstjóra Lyfjastofnunar, og fleirum að sem betur fer hafi ekki komið upp „krítískur lyfjaskortur“ hérlendis, enginn hafi verið í lífshættu vegna lyfjaskorts. Samt sem áður verði að taka lyfjaskort alvarlega.
Haft er eftir Rúnu að það veki athygli að það séu allskonar lyf sem skorti og eigi það við bæði hér á landi og erlendis. Það séu ekki endilega sömu lyfin sem skortir í mismunandi löndum. Oft hafi þetta verið sýklalyf og krabbameinslyf sem hafi skort en dregið hafi úr skorti á þeim.
Aðspurð sagði Rúna að líklega verði alltaf einhver lyfjaskortur til staðar. Vandinn sé margþættur og sem dæmi nefndi hún að samfara aukinni alþjóðavæðingu séu lyf og lyfjahráefni framleidd á færri stöðum í heiminum og því geti framleiðsluvandi á einum stað haft keðjuverkandi áhrif á markaðinn. Einnig nefndi hún að kröfur um öryggi lyfja í flutningi hafi breyst frá því sem áður var og ekki þurfi mikið út af að bera við flutning þeirra til að vandi skapist.