„Enn fær Hæstiréttur Íslands löðrung frá Mannréttindastól Evrópu, þetta er í sjötta sinn,“ skrifar fréttamaðurinn góðkunni, Bogi Ágústsson, í færslu í Facebook-hópinn [Fjölmiðlanördar]. Tilefnið er sú niðurstaða dómstólsins að dæma fyrrverandi ritstjórum og fyrrverandi fréttastjóra DV í vil í Sigurplastsmálinu svokallaða, sem sagt var frá hér á DV.is í morgun. Ómerkti dómstóllinn þar með dóm Hæstaréttar sem dæmt hafði þremenningana seka um meiðyrði með vísan í 10. greinar Mannréttindasáttmálans um tjáningarfrelsið.

„Er ekki kominn tími til lagabreytingar?“ spyr Bogi að lokum í innleggi sínu og skapast talsverð umræða í hópnum í kjölfarið.

Annar reynslubolti í íslenskum fjölmiðlum, Kristinn Hrafnsson, veltir fyrir sér hvort Róbert Spanó, dómari við Mannréttindadómstól Evrópu, þurfi að kenna íslenskum dómurum lexíu.

„Verður ekki Róbert Spanó að kíkja heim með kennaraprikið og berja 10. greinina inn í hausinn á dómurunum?“

Framkvæmdastjórinn Ólafur Hauksson kemur þó fyrrverandi eigendum Sigurplasts, sem hann segir að séu vinir hans, til varnar líkt og hann gerði í aðsendri grein sem birtist á vef Pressunnar 3. september 2014. Þá gekk hann svo langt að kalla þáverandi ritstjóra DV, Reyni Traustason, mannorðsmorðingja og sakaði hann og DV um aðför að Jóni Snorra Snorrasyni, fyrrverandi stjórnarformanni Sigurplasts, viðskiptafræðingi og háskólakennara.

Ólafur lýsir því í athugasemd við færslu Boga að niðurstaða Mannréttindadómstólsins komi honum á óvart og að lögmaður ríkisins hafi brugðist. Gengur hann svo langt að segja að „Mannréttindadómstóllinn byggir niðurstöðu sína á rangri vitneskju.“

Bætir hann við að „aðal áfellisdómurinn“ í málinu væri yfir Ragnhildi Hjaltadóttur ráðuneytisstjóra sem flutti málið fyrir hönd íslenska ríkisins.

Lögmaðurinn Aðalheiður Ámundadóttir leggur sömuleiðis orð í belg og bendir á, sem svar við spurningu málshefjanda um þörf á lagabreytingum, að frumvarpið sé klárt og hafi verið samið með hliðsjón af dómaframkvæmd Mannréttindadómstóls Evrópu.

„Bíður bara í ráðuneytinu.“