Thomas Edison var ekki aðeins uppfinningamaður heldur iðnjöfur og stóð til að mynda fyrir rafvæðingu New York-borgar. Fyrirtæki hans hét Edison Illuminating Company og var með starfstöðvar víðs vegar um Bandaríkin. Ungur Henry Ford starfaði hjá fyrirtækinu í Detroit og hitti sjálfan Edison á ráðstefnu þar árið 1896. Ford var þá að vinna að gerð bílvélar og Edison var hrifin af því. Eftir þetta urðu þeir góðir vinir og Ford leit ávallt á Edison sem sína helstu fyrirmynd.
Þann 18. október árið 1931 lést Edison á heimili sínu í New Jersey, 84 ára gamall, eftir langvinna baráttu við sykursýki. Þegar dauðastríð Edison hófst hringdi Ford í son hans, Charles, og bað hann um að varðveita síðasta andardrátt föður síns.
Henry Ford var hjátrúarfullur maður, rétt eins og Edison sjálfur, og trúaður á spíritisma. Hann trúði því að í síðasta andardrættinum færi sálin úr líkamanum og ef andardrátturinn næðist væri hugsanlega hægt að að lífga Edison aftur við í framtíðinni með nýrri tækni. Þess vegna bað hann Charles um að setja sýnaglas upp að vörum föður síns við andlátið.
Charles fylgdi fyrirmælunum að hluta. Hann setti ekki glas upp að vörum föður síns heldur stillti átta sýnaglösum upp í kringum dánarbeðinn. Þegar hann var látinn var læknir fenginn til að innsigla glösin með paraffínvaxi. Henry Ford fékk eitt af þessum glösum til eignar.
Henry Ford sjálfur lést árið 1947 og þegar eiginkona hans Clara lést þremur árum síðar var glasið skráð sem eign búsins. En svo var glasið týnt í næstum þrjá áratugi þar til það fannst í kassa á Henry Ford-safninu í Detroit árið 1978. Síðan þá hefur síðasti andardráttur Edison verið til sýnis þar.
Hvað um hin sjö glösin varð er erfiðara að segja en virðist sem þau hafi fjölgað sér í gegnum tíðina. Í búi Edison-fjölskyldunnar eru samtals 42 sýnaglös merkt sem síðasti andardráttur snillingsins.
