„Mistökin voru ekki bara mín. Þau voru líka hjá stofnunni sem átti að sjá um að þetta væri í lagi, allt þetta eftirlit,“ segir Árni Johnsen, fyrrverandi þingmaður Sjálfstæðisflokksins. Það vakti mikla hneykslan þegar í ljós kom árið 2001 að Árni, þá nefndarmaður í byggingarnefnd Þjóðleikhússins, hafði notað reikninga á vegum ríkisins til þess að greiða fyrir varning sem hann notaði í persónulegum tilgangi. Í viðtali við sjónvarpsþáttinn Mannamál þvertekur Árni fyrir að hann hafi tekið hluti ófrjálsri hendi.

DV fjallaði fyrst um málið í júlí 2001 og greindi frá því að Árni hefði pantað vörur hjá BYKO á nafni Þjóðleikhússins fyrir á aðra milljón króna. Síðar kom í ljós að Árni hafði einnig keypt hleðslusteina af BM-Vallá fyrir hönd byggingarnefndar Þjóðleikhússins og hlaðið steinunum við heimili sitt í Vestmannaeyjum. Þá var hann einnig staðinn að því að hafa keypt dúk til framkvæmda við Þjóðleikhúsið en einnig sent dúkinn til Vestmannaeyja.

Sjálfur gaf Árni þau svör að um mistök væri að ræða. Hann hlaut í kjölfarið tveggja ára fangelsisdóm árið 2003 fyr­ir fjár­drátt og umboðssvik í op­in­beru starfi, mútuþægni og rang­ar skýrsl­ur til yf­ir­valda en hafði þá áður verið dæmdur í 15 mánaða fang­elsi í Héraðsdómi Reykjavíkur.

Segir engan hafa tapað á sér

„Ég var dæmdur fyrir dugnað,“ segir Árni í umræddu viðtali við Mannamál, aðspurður um hvaða mistök hann hefði gert sem leiddu til þess að hana endaði í steininum.

„Ég stóð að uppbyggingu Þjóðleikhússins og þar gerði ég þau mistök að ég fékk greiðslur sem voru ekki með réttri aðferð,“ segir hann jafnframt og þvertekur fyrir að hafa verið dæmdur fyrir að taka hluti ófrjálsri hendi. Segir málið hafa varðarð „1800 þúsund krónur á röngum tíma“:

„Ég borgaði þetta aftur. Ég borgaði þetta á einu bretti til baka og kláraði það.“

Þá kveðst Árni hafa gert mistök og borið ábyrgð á þeim: „Af því að ég var í forsvari fyrir byggingarnefndinni. Fyrir það var ég dæmdur. Og ég afgreiddi það, gerði það upp og kláraði. Það tapaði enginn á mér.“

Þá bætir hann að málið hafi tekið mikið á sig á sínum tíma, og verið honum mikið áfall. „Auðvitað reyndi þetta rosalega á mig, allt þetta fjör í kringum mig. Þetta var mikið áfall fyrir mig, ekki síst vegna þess að ég vissi að þetta var svo mikið áfall fyrir marga vini mína og samferðamenn,“ segir hann en telur fullvíst að hann hafi verið tekinn fastari tökum en gengur og gerist í málum sem þessum.

Þá tekur hann undir að vissulega hafði það verið auðmýkjandi að þurfa að sitja inni.

„Samt er það lærdómur, frekar en auðmýkjandi, finnst mér. Maður varð að horfa á hlutina frá svolítið öðrum sjónarhornum. Þá varð þetta bara skóli og reynsla. En ein nótt í fangelsi, hún er ofboðsleg.“