Birgitta Haukdal tónlistarkona og barnabókahöfundur tók þá ákvörðun að taka sér frí í sumar. Hún situr við skriftir frá janúar til maí og skilar handritum af sér í júní. Á sumrin hefur hún síðan verið að koma víða fram í tónlistinni.
„Mér fannst ég bara búin að vera alls staðar, aftur og aftur og úti um allt. Ég hugsaði bara, áður en fólkið fær nóg og ég fæ nóg, þá ætla ég bara aðeins að bakka. Ég er alls ekkert hætt, bara aðeins að hvíla mig,“
segir Birgitta í viðtali við Kristján Frey Halldórsson í Helgarútgáfunni á Rás 2.
Birgitta hefur skrifað 25 bækur um Láru og Ljónsa, í fyrra breytti hún um stíl og gaf Atla, besta vini Láru, eigin bók. Börnin tóku vel í og því kemur önnur Atla bók út fyrir jólin, ásamt nýrri bók um Láru og Ljónsa.
„Þetta er bara ótrúlega skemmtileg vinna. Ég hefði aldrei trúað því að ég væri farin að skrifa bækur. Þetta gerðist bara eitthvað svo óvart en þannig gerast of góðir hlutir, þegar þú leyfir þér að vera í flæði og taka sénsa.“
Birgitta varð þó fyrst þekkt fyrir tónlistina og rifjar hún upp ansi magnaða sögu. Árið 2007 gaf hún út sólóplötuna Ein og á því var lagið Örmagna. Um tilurð lagsins segir Birgitta:
„Mamma mín verður fimmtug árið 2006 og býður allri fjölskyldunni og systrum að fara með sér að ganga Laugaveginn. Fimm daga ganga og það komast allir nema ég. Ég er stödd sjálf í námi úti í Danmörku og kemst ekki. Eins og fólk veit þá er ekkert símasamband þarna upp frá, þegar fólk fer í þessa stóru göngu.
Mér fannst þetta svolítið óþægileg tilhugsun því tveimur árum áður hafði ferðamaður farist, varð úti að ganga þessa leið. Mér leið frekar skringilega að þau væru bara öll þarna uppi á hálendi og ég náði ekki símasambandi. Þá samdi ég þetta lag. Það sat svo í mér þessi saga um þennan unga dreng sem var 25 ára og fer illa búinn að ganga Laugaveginn og verður úti. Lagið fjallar svolítið um hans sögu.“
Eiginmaður Birgittu, systir hennar, frænkur og faðir fóru öll í gönguna ásamt móður Birgittu. Lagið kom út, fékk einhverja spilun, en síðan hálfgleymdi Birgitta laginu þar til í janúar á þessu ári þegar hún var stödd ásamt eiginmanni sínum í skíðaferð í Austurríki.
Sitjandi í heita potti hótelsins heyrðu þau nálægan hóp karlmanna tala „skringilegt tungumál.“ Þau hafi spurt hvaða tungumál þeir væru að tala og í ljós kom að þeir væru frá Ísrael. Í ljós kom að einn karlmannanna hafði komið til Íslands og síðar um kvöldið gaf maðurinn sig á tal við Birgittu og eiginmann hennar. Sagðist maðurinn hafa skilið bróður sinn eftir á Íslandi, hann hafi orðið úti við að ganga Laugaveginn. Eiginmaður Birgittu, Benedikt Einarsson, kveikti á því hver maðurinn væri en til að vera alveg viss spurði hann betur út í aðstæður. Í ljós kom að bróðirinn hafði verið 25 ára og farið einn í fjallgöngu á Íslandi og orðið úti. Fjölskyldan hafi svo öll komið til Íslands og reist minnisvarða sem enn stendur.
Benedikt hafi þá sagt manninum að Birgitta hefði samið lag um bróður hans. „Veistu það, ég fékk svo mikla gæsahúð. Hann náttúrulega skildi ekkert hvað við vorum að segja. Hann var svo ótrúlega hissa og glaður og sorgmæddur. Allar þessar tilfinningar. Við erum búin að vera í sambandi við hann og sendum fjölskyldunni lagið og það fór á minningarsíðu um þennan unga dreng.“ Fjölskyldan hafi fengið lagið sent með þýddum texta.
„Ég trúi því bara svo innilega að ég hafi átt að hitta þennan mann og gefa honum lagið svo hann gæti farið með til fjölskyldunnar og þau fengju einhverja lokun á sína sorg. Ég bara trúi að heimurinn hafi sent mig til hans, eins skrítið og það hljómar.“
Hlusta má á viðtalið við Birgittu í heild sinni hér.
Í frétt Vísis 28. júní árið 2004 kom fram að maðurinn hefði lagt af stað frá Landmannalaugum klukkan eitt á sunnudegi og ætlaði sér að ganga Laugaveginn. „Hann var mjög illa útbúinn, aðeins í venjulegum strigaskóm og léttum hlífðarbuxum og jakka. Skálaverðir við Landmannalaugar hvöttu manninn til að fara ekki svo illa útbúinn þar sem snjór væri á leiðinni og það gæti orðið kalt, en hann hélt engu að síður af stað. Um fimmleytið hringdi maðurinn í Neyðarlínuna og óskaði eftir aðstoð, en þá var hann villtur og vissi það eitt að hann var einhvers staðar sunnanmegin við Landmannalaugar. Ljóst var að maðurinn var í töluverðum vandræðum og lagði 70 manna björgunarlið á tólf jeppum af stað til leitar. Um eittleytið um nóttina fannst maðurinn látinn, um það bil einum kílómetra frá skála við Hrafntinnusker. Samkvæmt upplýsingum frá lögreglunni á Hvolsvelli er rannsókn málsins á frumstigi og dánarorsök liggur ekki endanlega fyrir en líklegt er að maðurinn hafi orðið úti. Aðstandendur mannsins hafa verið látnir vita.“
