„Ég ætla ekki að dæma hvað er rétt eða rangt í þessu. En það er gott ef allir geta verið saman, það er auðveldara, það er ódýrara og bara að deila ábyrgð og verkefnum og barnið upplifir að allir séu saman. Ef fólk getur það ekki þá er betra að þetta sé í sitt hvoru lagi,“

segir Valgerður Halldórsdóttir félags- og fjölskylduráðgjafi um þau tilvik þegar haldnar eru tvær veislur fyrir skilnaðarbörn. 

Valgerður sem er viðmælandi Kiddu Svarfdal í Fullorðins ólst sjálf upp við að búa í einhverri útgáfu af stjúpfjölskyldu. Hún hefur haldið úti heimasíðunni stjuptengsl.is síðan árið 2004 og hefur sérhæft sig í að hjálpa stjúpfjölskyldum.

Eftir skilnað Valgerðar og eiginmanns hennar þá tóku þau upp þá venju að fara út að borða í kringum afmæli dóttur þeirra og fyrir jól, foreldrarnir og dóttirin. 

„Það er skemmtilegt að segja frá því að hún er orðin rúmlega þrítug og þegar hún varð mamma þá vildi hún enn þá halda í þetta. Og þá erum við farin að fara með henni og barnabarninu okkar. Og það sýnir sig líka að þetta skipti hana máli að upplifa foreldra sína einhvern tíma saman. Það er líka sérstakt að eiga einhvern tíma stund með sínum foreldrum. Það er enginn sem elskar þig jafnmikið og gagnrýnislaust og þínir eigin foreldrar ef þeir eru í lagi.“

Valgerður segir þetta góða tilfinningu sem margir hafa upplifað.

„Mér finnst stundum stjúpforeldrar leggja of mikla áherslu á að vera jafngildur. Eins og til dæmis með að skrifa nafnið sitt á jólapakkana.“ 

Spyr hún hvort stjúpforeldrið geti ekki gefið bara einn pakka og foreldrið annan.

„Ég held maður þurfi ekki endilega að vera alltaf í framvarðasveitinni. Maður má það ef það gengur, ef það gengur ekki þá er það allt í lagi.“