Það er alltaf erfitt að segja einhverjum upp, en af öllum þeim ástæðum sem til eru, þá er ein þeirra mun verri en hinar.

Og það kemur ekki á óvart hver hún er.

Það særir mun meira þegar hinn aðilinn ákveður að hafna manni vegna þess að þriðji aðili er kominn til sögunnar, heldur en þegar þriðji aðili er ekki til staðar.

Í rannsókn sem birt var í Personality and Social Psychology Bulletin við Cornell háskólann voru 600 þátttakendur beðnir um að taka þátt í rannsóknum til að komast að því hvaða höfnun særði mest.

Rannsakendur notuðu fjórar tilraunir til að rannsaka tvær tegundir höfnunar, aðra þar sem þriðji aðilinn var með í spilinu og hina þar sem þriðji aðili var ekki til staðar.

Í fyrstu tilraun voru karlmenn paraðir saman með tveimur konum, sem unnu á laun með rannsakendum. Annarri konunni var sagt að hún ætti að velja einstakling til að aðstoða sig við lausn á verkefni. Stundum valdi hún hina konuna, og í önnur skipti valdi hún að vinna ein að lausninni.

Aðrar rannsóknir fólust í að rannsaka hvernig þáttakendur unnu í stærri hópum, upprifjun á eldri atvikum þar sem þeim hafði verið hafnað og þeir beðnir að segja frá hvernig þeir myndu upplifa höfnun við mismunandi aðstæður.

Í öll skiptin sögðust þátttakendur vera særðir meira þegar annar einstaklingur var valinn fram yfir þá, samanborið við þau skipti þegar þriðji aðili var ekki til staðar.