Það virðist enginn vita hver verður næsti útvarpsstjóri. Ýmis nöfn eru nefnd en ekkert þeirra er fullkomlega sannfærandi. Einu sinni voru gamlir menningarvitar ráðnir í þetta starf, nokkurs konar varðmenn íslenskrar menningar, en líklega horfa menn núorðið líka til stjórnunarreynslu og kunnáttu í excel. Jafnvel að viðkomandi sé með MBA, þótt The Economist segi að það sé úrelt í núverandi mynd.

Það er talað um að kona hljóti að fá djobbið fyrst karl var ráðinn í starf Þjóðleikhússtjóra og sem ráðuneytisstjóri í menntamálaráðuneytinu. Getur vel verið.

Ég er ekki sérstaklega að íhuga að sækja um en langar að benda á að ég er einn af fáum blaðamönnum sem enn eru starfandi sem getur sagst hafa skrifað leiðara í Tímann, málgagn Framsóknarflokksins, flokks menntamálaráðherra. Þetta voru nokkrir leiðarar, en það er svo langt síðan að einn þeirra fjallaði um efnilegan stjórnmálamann sem var talinn líklegur til að verða aðalritari sovéska kommúnistaflokksins, það var Mikhael Gorbatsjov.

Það skiptir ekki máli í þessu samhengi, en ég læt þess getið að ég hef líka skrifað leiðara í Alþýðublaðið. Það var um miðbik síðasta áratugs tuttugustu aldar – í Alþýðublaðið skrifaði ég reyndar líka dálka undir heitinu Silfur Egils.

En ég hef semsagt skrifað leiðara í dáin flokksblöð tveggja helstu stjórnmálaflokka Íslands á síðustu öld – annar flokkurinn lifir enn, hinn hefur gefið upp öndina. Listinn yfir horfin blöð sem ég hef párað eitthvað í er reyndar ansi langur.

Má segja að maður sé hokinn af reynslu eftir langan tíma blaðamennsku – kannski aðeins farinn að bogna.