Nú á að fara að banna plastpokana. Fólkið góða og réttsýna treystir ekki grútskítugum almúganum til þess að taka „réttar“ ákvarðanir og því ber að banna. Ráðherrar og þingmenn líta ekki á sig sem þjóna almennings, kosna til að framfylgja vilja fólksins gegn peningaumbun, heldur sem foreldra. Við erum börn sem þarf að halda ströngum aga á og skamma ef svo ber undir. Ef við erum óþæg förum við í straff og dótið okkar er tekið af okkur. Mamma og pabbi vita hvað okkur er fyrir bestu.

Þeir plastpokar sem við fáum við afgreiðslukassana í stórmörkuðunum eru ekki einnota, oftast eru þeir notaðir í að minnsta kosti í tvö skipti af hverjum notanda, eða að minnsta kosti hjá Svarthöfða og öllum sem hann þekkir. Fyrst við kassann sjálfan, stundum sem geymslupoki fyrir matvæli, enda auka þeir geymsluþolið, og loks sem ruslapoki á heimilinu. Þaðan fara þeir í rennuna og ofan í tunnu. Ruslakarlanir, eða hvað sem á að titla þá núna, tæma svo tunnuna og fara með innihald hennar á haugana.

Eftir að plastpokar voru þynntir hefur notkunin aukist, í sumum löndum um tugi prósenta. Sérstaklega eftir að þessir óþolandi maíspokar komu á markaðinn, sem rifna auðveldlega og halda engri þyngd. Samfara því hefur verð á pokunum hækkað stöðugt.

Svarthöfði getur alveg tekið undir þau sjónarmið að plastmengun geti verið vandamál. Sífellt bætist örplast í sjóinn og grey sjófuglarnir festa hausinn í bjórkippuplasti. Svarthöfði keypti einu sinni vatnsmelónufjórðung sem var vafinn í plastfilmu, lá á frauðplastbakka og það síðan allt vafið í aðra plastfilmu. Plaströr og plastlok á drykkjarmálum eru líka algjör óþarfi, það drepst enginn þó hann sulli pínulítið á sig.

Nei, í staðinn á að banna kjörbúðarpokana sem eru með þeim nytsamlegustu plastafurðum sem koma inn á hvert heimili. Mamma og pabbi eru búinn að skipa okkur það og við verðum að hlýða. Hvað banna þau næst? Við bíðum spennt. Verður það veip? Gosdrykkir? Eða kannski kjöt?