Á föstudaginn funduðu nokkrar nefndir þingsins með nokkrum ráðherrum vegna málsins og það áður en undirskriftarsöfnunni um tillöguna er lokið. Þetta sýnir hversu alvarlegt málið er að mati þingmanna.
Nokkuð ljóst er að ef frumvarp um bann við umskurði drengja verður samþykkt þá muni 55 múslimaríki mótmæla banninu og það mun Ísrael einnig gera. Þingmenn óttast að upp kunni að koma svipuð staða og í kjölfar Múhameðsteikninganna eftir að Jótlandspósturinn birti skopmyndir af Múhameð spámanni fyrir um áratug. Myndbirtingarnar höfðu mikil og neikvæð áhrif á margt í utanríkismálum Dana og hryðjuverkaógnin í landinu jókst til muna þar sem sjónir öskureiðra öfgasinna beindust að landinu. Óttast menn að nú verði sama staða uppi ef umskurðarbannið verður samþykkt. Þá getur reynst erfitt að sækja stuðning til hefðbundinna bandalagsríkja Danmerkur sem munu mörg hugsanlega ekki vilja blanda sér í þetta viðkvæma mál. Bandaríkin, sem eru bandalagsríki Danmerkur, munu væntanlega ekki vilja taka sér stöðu með Dönum í þessu máli þar sem umskurður er mjög algengur í Bandaríkjunum og gyðingar auk þess mjög áhrifamiklir í stjórnmálum þar í landi.
Danskir fjölmiðlar fjall að vonum mikið um málið og hafa margir sterkar skoðanir á því. Fjallað er um málið í leiðara Ekstra Bladet í gær, þar segir meðal annars:
„Málið er einfalt. Það er ekki í lagi að skera lítil börn. Óháð hvaða gælunafn guð viðkomandi hefur, eða hvaða gyðingasið eða jólasið maður fylgir, eða í hversu margar aldir þetta hefur verið gert. Við erum velferðarsamfélag, ekki miðaldarsamfélag. Konur á blæðingum eru ekki „óhreinar“ lengur, það á ekki að grýta samkynhneigða og hendur eru ekki höggnar af þjófum. Á sama hátt eiga stúlkur og drengir rétt á eigin líkama.“
Segir leiðarahöfundur og bendir á að engar góðar ástæður séu fyrir að umskera börn og það hafi samfélag gyðinga sýnt fram á í baráttunni gegn banni þar sem helsta röksemdin sé að bann geri foreldra að afbrotamönnum.
Leiðarahöfundur heldur því fram að þingmenn muni ekki þora að samþykkja bann og vísa í fundarhöld þingmanna um málið og orða Søren Pape, dómsmálaráðherra, um að hann og ríkisstjórnin muni ekki „ýta á þann hnapp sem hrekur gyðinga frá Danmörku“. Þetta þykja leiðarahöfundi áhugaverð rök þar sem Pape og ríkisstjórn hans hafa ekki haldið aftur af sér við að segja að ekki eigi að líða svokölluð hliðarsamfélög í Danmörku.
Það má kannski hafa í huga í þessari umræðu að það vafðist ekki fyrir danska þinginu 2003 að setja sérstakt ákvæði í hegningarlögin sem bannar umskurð stúlkna og gerir hann refsiverðan, jafnvel þótt umskurðurinn sé framkvæmdur utan Danmerkur.
