„Enn á ný skal gerð aðför að Sundhöll Reykjavíkur.“ Svona hefst grein Þrastar Ólafssonar, hagfræðings, í Morgunblaðinu í dag þar sem hann kemur hönnun Guðjóns Samúelssonar til varnar.
„Enn er farið fram á að þessari heildstæðu listasmíð, sem líkt hefur verið við sinfóníu, verði hlíft. Sundhöllin er ein samtvinnuð hönnunarheild, þar sem hver hannaður kimi, stallur, svæði, sylla eða kantur er óaðskiljanlegur partur af heildarverkinu,“ segir Þröstur. Það er að nú eigi að aðlaga laugarbarmana að „nútímakröfum“ eins og það heitir.
Um er að ræða breytingar á gamla laugarkerinu sem samþykktar voru í Menningar-, íþrótta- og tómstundaráði Reykjavíkurborgar í desember síðastliðnum.
Ráðið telur laugarker innilaugarinnar illa farið og þarfnist endurgerðar. Verður það brotið niður og endursteypt. Þá verða heitir pottar austan megin einnig endursteyptir, bætt við tveimur nýjum gufuböðum, þurrgufu og infrarauðri gufu.
Í bókun ráðsins kemur fram að hönnun Guðjóns verði fylgt í öllum meginatriðum, en hún hefur verið friðuð í tuttugu ár.
Þetta er ekki nóg að mati Þrastar, og alveg ótækt.
„Kannski við sem notum innilaugina daglega, sem er fólk á öllum aldri, séum nátttröll sem dagað hefur uppi í gljábirtu nútímans. Okkur finnst núverandi fyrirkomulag með ágætum,“ segir hann.
Segir hann furðu að arkitektar skuli láta hafa sig í „slíkt skemmdarverk á höfundarverki eins eins fremsta listamanns íslenskra húsagerðarmeistara.“ Einnig að furðulegt sé að Minjastofnun skuli hafa „gefið veiðileyfi á Höllina.“
„Átakanlegt er hve umsjónaraðilar virðast bera litla virðingu fyrir þessari stórmerkilegu byggingu, því innan dyra eira menn engu,“ segir Þröstur. „Vonandi fá búningsklefarnir að halda sér. Endanlegur dómur yfir þeim hefur enn ekki verið felldur.“
Þröstur viðurkennir að Sundhöllin sé vissulega barn síns tíma, en þó séu fáir annmarkar á notkun hennar. Hönnunin sé ekkert síðri innanhúss en utan, þetta sé listræn heild, ein af fáum hérlendis.
Þröstur segir friðun Sundhallarinnar nú verið rofna og spyr hver sé hin knýjandi þörf á þessari umbreytingu. Ekki aðeins sé verið að skemma heldur einnig gera aðstöðu gamla fólksins verri.
„Breytingarnar eru þær að hluti laugarinnar verður grynnkaður og yfirfallskantinum, sem einkennir þessa laug frá öllum nýrri, verður breytt í venjulega sviplausa flatneskju,“ segir Þröstur. „Þar með hverfa þessir stílhreinu og svipmiklu laugarbakkar, sem bæði börn og eldra fólk grípa til þegar að bakkanum er komið, sem og fótsyllan sem við tyllum okkur á. Laugin er fullkomin án nokkurra breytinga.“
Skorar hann á borgina, arkitekta og Minjastofnun að stöðva breytingarnar og lagfæra skemmdir.
